وقتی به تاریخ رجوع میکنیم, میبینیم هروقت سپاه اسلام به گلوگاه کفر نزدیک شده و در یک قدمی فتح بیت المقدس رسیده ,تکاپوی منافقان برای جلوگیری از این فتح دو چندان شده ,منافقانی که جیره خوار اسرائیلند.
در سال نهم هجرت و یکسال قبل از شهادت پیامبر (ص) , ایشان سپاهیانی را به فرماندهی سه نفر از سرداران رشید اسلام یعنی جعفر ابن ابیطالب,زید بن حارثه و عبدالله ابن رواحه به جبهه موته (جایی در 120 کیلومتری دمشق فعلی)اعزام کردند, اما به دلیل گسیل شدن سی هزار نیروی کمکی از طرف دولت روم و برای همراهی با یهودیان مستقر در موته ,متحمل شکست سختی شدند و با شهادت هر سه فرمانده مجبور به عقب نشینی و بازگشت به مدینه شدند و اینگونه بود که آخرین استحکامات یهود در موته دست نخورده باقی و قدس به عنوان کانون فتنه یهود در اختیار اونها موند.
حضرت محمد (ص) بعد از حجه الوداع و با نگرانی نسبت به توطئه های یهود و باقی موندن کانون فتنه در قدس , مسلمانان رو تشویق به تدارک مجدد سپاه کردند تا دوباره به سمت موته حرکت کنند که توسط منافقین مدینه مسموم و بیمار شدند و برای همین کار تدارک سپاه دشوارشد, ولی با سختی زیاد سپاه اسامه تشکیل شد و مهیای اعزام به موته شد که بلافاصله تحرک منافقین تشدید شد و حاضر به همراهی با سپاه اسامه نشدند و با شهادت پیامبر (ص) مشغول تدارک دیدن سقیفه شدند و ازخلافت امیرالمؤمنین علیه السلام جلوگیری کردند.
دیگر بار و در زمان خلافت حضرت علی علیه السلام بود که حضرت در سال دوم حکومتشون و با توجه به کانون فساد بودن شام تحت حکومت معاویه جنگ صفین رخ داد و ایشان با اعزام سپاه اسلام به شام , بار دیگر در صفین(موته) کانون فساد و فتنه یهود با خطر سقوط مواجه شد و با فتنه منافقان یک قدم مانده به برچیده شدن فتنه شام , با مذاکره خائنانه کانون فتنه پابرجا ماند.
اینک بعد از هزار و چهارصد سال و…..
آخرین نظرات