هنوز مدت زمان زیادی از وایرال شدن کلیپ صحبت‌های جنجالی علی ضیاء با اردشیر رستمی و دفاع از حقوق همجنس‌بازان و طبیعی جلوه دادن انحرافات جنسی نگذشته است که تشت رسوایی دیگری از بام المپیک پاریس بر زمین می‌افتد. آنجلا کارینی بوکسور زن ایتالیایی مقابل ایمانه خلیف الجزایری، مردی که بر اساس میل شخصی خود تصمیم گرفته زن باشد، قرار می‌گیرد وکارینی تنها بعد از گذشت 46 ثانیه از آغار رقابت روی رینگ زانو زده و با چشمانی اشکبار به باخت تن در می‌دهد. کارینی پس از پذیرش شکست در جمع خبرنگاران می‌گوید: «من برای مبارزه وارد رینگ شدم و تسلیم هم نشدم. اما دلم شکسته است و ترجیح دادم برای سلامتی خودم به این مبارزه پایان دهم. من هرگز در زندگی‌ام چنین مشت‌هایی را حس نکرده بودم.»
نکته عجیب اینکه ایمانه خلیف سال گذشته و پس از آزمایش‌های هورمونی از ادامه مسابقات جهانی کنار گذاشته شده بود، چرا که در آزمایش‌های ژنتیکی او، کروموزوم مردانه وجود داشته، اما کمیته بین‌المللی المپیک امسال به او اجازه می‌دهد تا در مسابقات زنان شرکت کند.
کارینی امروز قربانی فراجنسیت‌گرایی و گذر از زوجیت در غرب است. اگر گفتمان‌های شبه‌علمی و پژوهش‌های سوگیرانه‌ی فمنیستی اجازه دهد کمتر کسی است که نداند زن و مرد از نظر قدرت بدنی هم‌سطح نیستند. استون ای رودز در کتاب «تفاوت‌های جنسیتی را جدی بگیریم» می‌نویسد: « زنان، که عموماً از نظر فیزیکی ضعیف‌تر از مردان هستند کمتر می‌توانند از طریق نزاع چیزی به دست آورند و از تلافی نیز وحشت بیشتری دارند؛ تفاوت‌های جنسی در زمینه‌ی ترس از خطر فیزیکی، نیز فراگیر است.»
او در ادامه‌ی بیان می‌کند که : « برخی فمینیست‌ها تمام کتاب‌های خود را به این ادعا اختصاص داده‌اند که اگر زنان مانند مردان آموزش ببینند به فاصلۀ قدرت پایان خواهند داد. اما شواهد چیزی دیگر می‌گویند. در دانشکده نظامی وست پونیت تمرینات بدنی سخت برای هر دو جنس به جای کاهش تفاوت‌های قدرتی سبب افزایش آن می‌گردد. هشت هفته پس از تمرین، افسران جوان مرد در پرس سینه در مقایسه با زنانی که همان تمرین‌ها را انجام داده‌اند ۲۷۰ درصد قدرتمندتر عمل می‌کنند. فقط ۵ تا ۷ درصد از زنان به اندازۀ مردان معمولی قدرت دارند. در مجموعه‌ای از آزمایش‌ها این نتیجه به دست آمده که در مورد مردان «متناسب»، تمرکز بیشتر هموگلوبین و چربی بدنی کمتر، آنها را در تمام ورزش‌ها به استثناء شنا در مسیرهای طولانی دارای امتیازی فوق زنان متناسب می‌کند.»
این دنیایی است که غرب به اسم برابری برای زنان ساخته است. اگر در ابتدای انقلاب فرانسه و تدوین منشور حقوق بشر حق زنان به عنوان شهروند نادیده گرفته و گردن زنان معترض زده شد، امروز در المپیک فرانسه رسما جنسیت زن حذف شده است و این یعنی پایان زنانگی در غرب. پایانی که امروز امثال ضیاءها و رستمی‌ها در نقطه‌ی آغازش ایستاده‌اند.
آخرین نظرات