دفن زباله‌ها و پسماندهای هسته‌ای یکی از دغدغه‌های کشورهایی است که دارای چرخه سوخت و راکتورهای هسته‌ای هستند. زباله‌هایی که پرتوزا هستند و به گفته کارشناسان از نظر گسیل تابش‌های هسته‌ای خطرناک‌تر و زیان‌بارتر از سوخت مصرف نشده می‌باشند. یکی از دو راهی که برای نگه‌داری این مواد وجود دارد دفن آنها در شرایطی ایمن می‌باشد با اطمینان خاطر از اینکه این مواد دیگر خطری جدی برای زیست انسان‌ها ندارند. راه دیگر جداسازی مواد پرتو زا از سوخت مصرف شده و استفاده از آنها در موارد دیگر می‌باشد که انتخاب هریک بستگی به توانایی آن کشور دارد.
کنوانسیون مشترک ایمنی مدیریت سوخت مصرف شده و ایمنی مدیریت پسماند پرتو زا به همین منظور ایجاد شده تا کشورهای دارای تاسیسات هسته‌ای با تعهد به مفاد این کنوانسیون به آن بپیوندند. نکته قابل تاملی که در مورد این کنوانسیون وجود دارد حالت استعماری داشتن مفاد آن است؛ بدان معنا که کشورهای دارای تسلیحات هسته‌ای که از این علوم در راستای فعالیت‌های نظامی خود بهره می‌گیرند، اجازه نداده‌اند برنامه‌های دفاعی و نظامی‌شان در این کنوانسیون قرار گیرد. این یعنی ایمنی دغدغه اصلی این نهاد نیست.
اهمیت این موضوع وقتی بیشتر می‌شود که بدانیم بر طبق برخی مواد این کنوانسیون کشور متعهد می‌بایست تمام اطلاعات مربوط به سوخت مصرف شده و مواد پسماند پرتوزای خود را به آژانس و دیگر کشورها اطلاع دهد و این خود راه نفوذ را برای کشورهای متخاصم را هموارتر خواهد کرد و از طرفی زمینه لازم را را برای کشورهای استکباری فراهم می‌آورد تا بتوانند پسماندهای هسته‌ای خود را در کشور دفن کنند که می‌‌تواند تهدیدی جدی برای سلامت مردم قلمداد شود.
اینها را نوشتم تا بگویم این لایحه که قبلا توسط دولت به مجلس ارائه و با 138 رای موافق به تصویب رسیده و توسط شورای نگهبان رد شده بود مجددا در دستور کار مجلس و دولت قرار گرفته و در دو روز گذشته با 162 رای موافق به تصویب نمایندگان رسیده است و در سکوت و بی صدا کشور در حال پیوستن به این کنوانسیون استعماری است.
چه خوب است کلاهمان را بالاتر بگذاریم.
شب یلدای خیانت‌ها را پایانی نیست
