امروز، روز مباهله است. قبل‌تر نوشته بودم :«مباهله‌ی امروزت را بشناس». در تاریخ نمان. تاریخ را امتداد بده بیا تا اکنون. اگر چنین نکنی، تاریخ را به دست خودت سکولار کرده‌ای. دیگر قرار نیست تاریخ برای امروزت حرفی برای گفتن داشته باشد. تو فقط می‌شوی یک محب که اهل بیت علیهم‌السلام را دکانی می‌بیند صرفا برای گرفتن حاجت، که هر وقت پایش به سنگ خورد یا گردی به گوشه‌ی قبایش نشست، بیماری عارضش شد یا بچه‌اش نشد، راه کج کند سمت اهل بیت علیهم‌السلام و خدا را به آبروی آنها قسم دهد تا حاجت روا شود. صرفا آنها برایش دارالشفا شوند و باب‌الحوائج. نه اینکه بد باشد. اصلا خود اهل بیت علیهم‌السلام گفته‌اند نمک دیگ‌تان را هم از ما بخواهید. اما ما که نباید «ارکان البلاد» و «ساسه‌العباد» را فقط برای رفع حوائج خرد دنیایی‌مان بخوانیم و بخواهیم.
خیلی فرق می‌کند ما آنها را صرفا دارالشفا بدانیم یا ساسه‌العباد. اگر نسبت‌مان با اهل بیت علیهم‌السلام نسبت اولی بود، آن وقت می‌گذاریمشان یک گوشه و زندگی خودمان را داریم. حالا اگر خیلی مسلمان باشیم نماز و روضه‌مان هم به راه است. صف اول جماعت هم می‌ایستم و ض «والضالین» را هم غلیظ می‌گوییم. اگر از فرقه‌ی «دلت پاک باشد» باشیم، نماز با لاک و ناخن کاشته هم می‌خوانیم. برای زیارت به حرم هم می‌رویم. در کاسبی زیر و رو می‌کشیم اما سهم نذری محرممان هم با همان پول‌های زیر و رو کشیده، سر جایش هست. هر وقت هم گیر و گوری در کارمان افتاد، خدا را به همان اهل بیت گوشه‌ی طاقچه و لای کتاب تاریخ قسم می‌دهیم. سکولار زندگی می‌کنیم با چاشنی یاد اهل بیت علیهم‌السلام. آن وقت کربلا می‌رویم، به جمهوری اسلامی هم فحش می‌دهیم. وقتی اسرائیل حمله می‌کند، یقه‌ی جمهوری اسلامی را هم می‌گیریم که تو مقصری.
اما اگر آنها را «ساسه‌العباد» دیدیم. دیگر روزهای مهم تقویم قمری فقط برایمان یک تاریخ نیستند. که یک روزش را به یمن ولادت فلان امام شاد باشیم و به حزن عزای آن یکی امام رخت عزا بر تن کنیم. امام علیه‌السلام را میآوریم در بطن زندگی امروزمان. نه تنها امام را که رد دشمنانش را می‌گیریم تا اکنون‌مان. مثلا وقتی امروز در تقویم نوشته‌اند «روز مباهله» و ضمیمه‌اش کرده‌اند «روز خانواده» می‌فهمیم که پیامبر اسلام (ص) با خانواده‌اش به میدان مبارزه و نفرین کفر قدم گذاشته بود. با جانش، علی، با دخترش فاطمه، با پسرانش، حسن و حسین. یعنی تمامیت ایمان در برابر تمامیت کفر. تمامیت حق در برابر تمامیت باطل.
حالا مباهله را میآوریم و به نماز جمعه‌ی «خشم و نصر» الصاق می‌کنیم. روزی که مردمان ایران اسلامی زیر خطر حملات دشمن با خانواده‌هایشان ، با جان‌هایشان، با کودکان خردسال‌شان وسط معرکه‌ی مبارزه تمامیت کفر با تمامیت حق بودند. مردمانی که امتداد ولایت رسول‌الله را در ولایت فقیه دیده‌اند. مسیحیان صهیون را امتداد مسیحیان نجران دیده‌اند و به مباهله برخاسته‌اند.اینجاست که اگر صبح تا شب منافقان بگویند و بنویسند« جمهوری اسلامی مقصر جنگ است» پوزخند می‌زنیم و مقهور جنگ شناختی آنها نمی‌شویم.
آخرین نظرات