اندر خم یک کوچه

                        
از برکات کرونا و قرنطینه این بود که باعث شد من دوباره به سراغ چرخ خیاطیم برم و به بهانه دوختن ماسک و گان غبارش رو کنار بزنم.
چرخی که مدت ها و تا قبل از اینکه درسم رو مجدد شروع کنم هم برام منبع درآمد بود و هم مایحتاج خانواده از کت و شلوار مردانه تا اورکت و مانتو زنانه رو تأمین میکرد.

امروز هم سیزده اینجوری با تولید یک کیسه نگهداری نون و دستمال آبگیر و یه پادری از پارچه های مازاد به درشد.
اما هدفم از گفتن این حرف ها صرفا یک شوآف و ..نیست بلکه این موضوع رو بهانه ای قرار دادم برای گفتن حرف های دیگه ای که مدت هاست میخواستم بگم و فرصتش پیش نیومده بود.

شاید زیاد از اطرافیانتون شنیده باشید که از مخارج و گرونی ها می نالند و میگن درآمدمون کفاف مخارجمون رو نمیده و کم می آریم.
یک روزی خانمی بهم گفت پدر و مادر ما قبل از انقلاب با حقوق کارمندی زندگی میکردن و هنوز پول هم برای پس انداز زیاد می آوردن ولی الان وضع اقتصاد بدتر شده و ماها کم میاریم. در کل حرفش این بود که اون زمان بهتر بود.
جوابم بهش این بود که اون زمان خانم ها اینقدر مصرف گرا نبودند. اونموقع ها مادر خانواده حضور فعال اقتصادی داشت اونهم در داخل خانه و برای همین زندگی به خوبی می چرخید بدون اینکه پول زیادی وارد خانه بشه.
زنان همیشه با یک نوع تولید و ترمیم رابطه داشتند. مصرف کالاها و غذاهای بیرون خانه اینقدر زیاد نبود که نیاز به پول زیاد داشته باشه.
اما امروز اونچیزی که در خانواده های ما نقش ایفا میکنه قدرت خرید کالاهای بیرون خانه و آماده هست نه برنامه های مادران.
الان اقتصاد بازار جایگزین اقتصاد پایه شده که محوریتش بر مصرف بیشتره و دامن زدن به نیازهای کاذب.اقتصاد بازار هم یعنی درآمد پولی، در حالیکه اقتصاد پایه یعنی گذران زندگی.

اگر دقت کرده باشید درآمد خیلی از خانواده های روستایی زیاد نیست اما زندگیشون به خوبی می چرخه ، کار زنان در منزل به قدری دارای اهمیته که یک سوم اقتصاد ملی جامعه را دربرمیگیره اما متاسفانه کسی به این مهم توجهی نداره.وقتی در جامعه ای اقتصاد بازار حاکم بشه حتی موقعیت زن رو هم خدشه دار میکنه.

رژه گارودی میگه:"وقتی اقتصاد بازار بر اقتصاد پایه برتری پیدا کرد، اعتبار و موقعیت زن در تمام سطوح زندگی اجتماعی خدشه دار می‌شود”
چرا این حرف رو میزنه؟ چون وقتی پول ارزش اول بشه و سرمایه داری حکومت کنه، اونوقته که عالم داخل خانه که در اون خدمت حاکمه بی ارزش میشه و ارزش زن بر اساس میزان حقوق و درآمدش تعیین میشه و اونجاست که زنان رو به عرصه جامعه میکشه.

و چون جنس نظام سرمایه داری در راستای کم بها دادن به زنه، برای همین نمی تونه تحمل کنه زن به اندازه مرد حقوق بگیره.
گارودی در جای دیگه میگه:” در نظام سرمایه داری نه تنها کار زنان در خانه جزء تولید ناخالص ملی به حساب نمی‌آید، حتی وقتی زنان از کار بی مزد خانه فارغ می‌شوند و مایل به انجام کار در خارج از خانه هستند در اکثر موارد کم درآمدترین و بی کیفیت ترین کارها به آنان واگذار می‌شود.”
وقتی امسال رو رهبری عزیز سال جهش تولید نامگذاری کردند، یعنی باید تولید جایگزین مصرف بشه و زنان خانه دار اگر به سبک قدیم برگردند قطعا می تونند گامی بزرگ در جهت شکوفایی اقتصاد ملی بردارند.