اندر خم یک کوچه

خداوند در قرآن می فرماید:يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تَتَّخِذُوا الْيَهُودَ وَالنَّصَارَىٰ أَوْلِيَاءَ ای کسانی که ایمان آورده اید ,یهود و نصاری ,یهودیان و مسیحیان را اولیای خود نگیرید. اولیاء جمع ولی است که از ولایت گرفته شده ; ولایت هم یعنی پیوستگی و ولی یعنی پیونده زده شده به عبارتی آیه بر این معنی دلالت می کند که با یهود و نصاری پیوند و گره نخورید.

به این قسمت آیه خوب توجه کنید :"بَعْضُهُمْ أَوْلِيَاءُ بَعْضٍ ۚ ” اینها بعضی اولیاء و هم جبهه و پیونده خورده با بعضی دیگرند ,یعنی اگرچه در ظاهر بلوک هایشان از هم جداست ,اما در ضدیت بر علیه شما اهل ایمان همه در یک جبهه هستند. یعنی نگاه نکنید ترامپ زده زیر میز توافق و اروپا ترامپ را سرزنش می کند ,در اصل اینها با هم پیوند و ولایت دارند ,ذات هر دو یکی است .

“وَمَنْ يَتَوَلَّهُمْ مِنْكُمْ ” تولّی از باب تفعل در عربی گرفته شده به معنی پذیرفتن ولایت ,هرکس قدم در وادی ولایت آنها بگذارد و خودش را با آنها پیوند بزند, با آنها ارتباط برقرار کند; فَإِنَّهُ مِنْهُمْ ۗ بدون شک او هم از آنها است إِنَّ اللَّهَ لَا يَهْدِي الْقَوْمَ الظَّالِمِينَ ,و خداوند مردمان ستمگر را هدایت نخواهد کرد.

خوب این تا اینجا سرانجام پذیرفتن ولایت و پیوند خوردن با آمریکا و اروپا ,که ختم می شود به ظالم بودن و عدم هدایت توسط خداوند حالا در ادامه آیه مشخصات کسانی می آید که علاقه به این رابطه دارند فَتَرَى الَّذِينَ فِي قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ يُسَارِعُونَ فِيهِمْ  آن کسانی که در دلشان مرض و بیماری است ,به عبارتی بیمار دلان را میبینی که با شتاب بسمت جبهه دشمنان می روند, جالب اینجاست که تنها به رفتن قناعت نمی کنند, بلکه می شتابند با سرعت و حتی به این هم قناعت نمی کنند که فقط نزد آنها بروند بلکه تا اعماق جبهه آنها می روند.

اگر از این افراد بیمار دل سؤال شود که چرا با دشمن دین خدا می سازی, می گویند:"يَقُولُونَ نَخْشَىٰ أَنْ تُصِيبَنَا دَائِرَةٌ ۚ ” می ترسیم ,اگر با آنها دوستی نکنیم آسیبی به ما برسانند (یا آسیبی به ما برسد و به کمک آنها نیاز داشته باشیم)

فَعَسَى اللَّهُ أَنْ يَأْتِيَ بِالْفَتْحِ أَوْ أَمْرٍ مِنْ عِنْدِهِ فَيُصْبِحُوا عَلَىٰ مَا أَسَرُّوا فِي أَنْفُسِهِمْ نَادِمِينَ خدا در جواب این منافقان می فرماید:امید است که خداوند پیروزی را نصیب جبهه مؤمن کند یا حادثه ای از نزد خود نصیب آنها کند, وقتی این اتفاق افتاد این بدبختها پشیمان می شوند (و می گویند عجب غلطی کردیم با اینها ساختیم که اینجور بی آبرو شدیم)

اربعین تبلور تحیرهاست…شوق رسیدن و دعا دعا برای نرسیدندل توی دلت نیست که برسی به دو راهی تحیر انتخاب حسین ع یا تأذن از عباس ع و می ترسی از به پایان رسیدن مسیر این همه زیبایی و معرفت و همدلی و انتظار یکسال دیگر نشستن و شمردن 365 روز سال که خدا کند باشی و خدا نخواهد که نباشی.

تحیر از شبهه های مجازی درباره ملت عراق و چه و چه می کنند در مشهد و فلان و بیسار و مشاهده های واقعی از ملت عراق چه ها که نمی کنند این جماعت یمین و نه یسار.

القصه ; بگذار تا روایت کنم از مبیتی که در مسیر کوفه به سمت نجف مقیمش بودیم.از مسجد کوفه که بیرون زدیم و در مسیر مشایه افتادیم , آسمان که گویی دلش گرفته بود به یکباره باریدن گرفت; مانند باریدن دل من که سربند دیدن قتل گاه مولا و محرابی که هنوز نوای فزت و رب الکعبه مولا درش طنین انداز بود می خواست قالب تهی کند و گنجایش آن حجم غم را نداشت. در کسری از ثانیه مسیر از جمعیت خالی شد و همه به زیر سقف موکبها چپیدند , بارید و بارید و بارید.شاید هم گریه آسمان از ذوق دیدن اینهمه زوار پیاده بود که سر ریز شد بر سر ما.

الغرض بر خلاف میل باطنیم که میخواست زیر اینهمه بارش رحمت طی مسیر کند , تسلیم همراهان شدم و پناه گرفتم . لختی درنگ کردیم و وقتی بغض آسمان آرام گرفت , به راهمان ادامه دادیم که هنوز به ته خیابان نرسیده بودیم دوباره بغضش ترکید و جان پناه ما شد سقف موکب بعدی. ایستاده بودیم و اشک آسمان را نظاره می کردیم که جوان خوشروی عراقی به سمتمان آمد و گفت :"مبیت” و با لهجه عراقی به منزلش دعوتمان کرد و مانند فروشنده ای که برای ترغیب خریدار برای کالایش اشانتیون می دهد سریع گفت “مع سیاره ” یعنی علاوه بر جای خواب و استراحت , ماشین هم برای حمل و نقل هست , نگاهی به آسمان کردیم و نگاهی به همدیگر و بدون ذره ای تعارف لطفش را پذیرفتیم.جوان که گویی گنج پیدا کرده خطاب به دوستانش گفت :"والله رزق” و به سمت ماشینش هدایتمان کرد. سریعا کاسکه بارها را خالی کردیم و خیس و گلی سوار سیاره شدیم.طول مسیر را هم با آهنگ “هلابیکم یا زوار” و صدای بلند ضبط, بزمش را تکمیل کرد.بعد از گذر از چند پیچ خیابان اتومبیل جلوی خانه ای به غایت ساده توقف کرد.

وارد خانه شدیم.داخل خانه ازخارج آن ساده تر بود. به اتاقی هدایتمان کرد که دور تا دورش را تشکچه های ابری پوشانده بود و تعدادی بالشت که با تکیه به دیوار قراربود تکیه گاه پشت های خسته زوار باشند.از فرش و موکت خبری نبود.ابو ضحی با یک سینی چای وارد شد و معذرت خواست و دست و پا شکسته به ما فهماند که می رود تا گروه دیگری از زوار را مهمان کند. مدتی بعد برگشت با یک خانواده عراقی بصری و چند مرد ایرانی و از خانمها خواست تا به اتاق دیگری بروند.با مدد از دو سال صرف و نحوی که خوانده بودم و عباراتی که قبلا آماده کردم بودم ساعتی را به همصحبتی گذارندیم.مدتی بعد  سفره پهن شد و زحمات خانم جوان در چند مدل و به همراه ظرف سالاد و یک سبد میوه زینت بخش سفره شد.توی ذهنم به دنبال کلمات عربی میگشتم که بتواند عمق تشکر و شرمندگیم را ادا کند .دست پختش حرف نداشت ,خسته بودیم و گرسنه و بهمان چسبید. چنان از ما پذیرایی کردند که گویی مدتهاست ما را می شناسند و انگار دینی به ما دارند.

صبح که شد یکبار دیگر اسباب شرمندگیمان را فراهم کردند و جوان با همان سیاره اش و با سرعتی که رسم رانندگی عراقی هاست ما را به مسجد سهله رساند پیاده شده و تا دم در مسجد مشایعتمان کرد ,مردها شماره هایشان را با هم رد و بدل کردند تا گاهی از هم خبری بگیرند و اگر گذرش به ایران افتاد اینهمه حاتم بخشی و معرفتش را جبران کنند .مارا به امام زمان عج سپرد ;خداحافظی کردیم و جدا شدیم چند قدم می رفت و دائم عقب را نگاه میکرد تا از دید یکدیگر خارج شدیم.

با خودم گفتم تو باید بدانی اینها همه نه به اعتبار خودت که به آبروی حسین ع است که اینچنین خریدنی میشوی.تازه اینهاکه گفتم وصف معرفت ملت عراق بود و زائر نوازیشان, تو فکر کن ارباب بی کفنمان چه می کند با زائر پیاده و پای آبله زده و چه کرد که قلم تاب وصفش را ندارد. به راستی چه احمقند دشمنانی که به دنبال خاموش کردن حرارت این عشقی هستند که لاتبرد ابداست;عشقی که چنین قلوب دو ملت را به هم نزدیک کرده که انگار نه انگار زمانی میانشان همان خصم دون آتش جنگ برپا کرده بود.فعلا که به کوری یزیدیان حب الحسین یجمعنا

متاسفانه چیپ ترین و سطحی ترین واکنش به اتفاقاتی چون شهادت محمد تولایی و یا حتی ارتداد شخصی مثل تتلو به جای دفاع منطقی از حق تبدیل کردن آن به درگیری حزبی و سرشاخ شدن با سلبریتی هایی است که خود به خود در حال رسوا شدن هستند و چیزی که این میان قربانی میشود اصل مطلب و توجه به قبح عمل رخ داده است.

چنین واکنش هایی در وهله اول سبب عادیسازی خشونت و اهانت به ساحت مقدس اهل بیت علیهم السلام میشود و این نتیجه موضع گیری بد ما نسبت به اتفاقات پیش آمده است چرا که بیش از آنکه نگران خشونت و اساعه ادب به ائمه ع  باشیم دغدغه دفاع از حزب خود را داریم و خوشحال از آتو گرفتن از جناح مقابل.

به جای زیر سوال بردن خشونت رخ داده به فساد روحانیونی می پردازیم که عامل غیر مستقیم چنین جنایتی هستند این خود سبب مشروعیت بخشی به چنین اعمالی میشود , چرا که شخصی که مرتکب جنایت شده خود را محق می داند و این ذهنیت برای دیگران نیز به وجود می آید که اگر افرادی از یک صنف مرتکب فساد شدند ,عرف و شرع می پذیرد که کس دیگری را که اتفاقا از همان صنف است قربانی کنند. مثلا اگر بخشی از جامعه پزشکان دریافت های نامشروع دارند ,می توان فردی را تنها به جرم پزشک بودن مضروب کرد چرا که این واکنش های ناپخته ما ,عرفی نادرست را رقم زده است.

متاسفانه یکی ازمعزلات شبکه های اجتماعی که دامن گیر قشر وسیعی ازجامعه شده همین سطحی کردن مخاطب و پایین آوردن قدرت تحلیل و تفکر افراد است و این سطحی شدن کار را به جایی می رساند که تولید کنندگان محتوا برای راضی نگه داشتن مخاطب سطحی (خصوصا موقعی که مطلبی تبدیل به موضوع داغ روز میشود)شروع به تولید محتوایی کنند که تنها و صرفا پاسخگوی هیجان لحظه ای مخاطب گردد و به عبارتی لایک و کامنت دریافت کند.

آسیب دیگر شبکه های اجتماعی تبعیت از اکثریت  بدون اندیشیدن عمیق پیرامون جو به وجود آمده است,شهید مطهری می گوید:"قرآن می فرماید: اگر اكثر مردم زمین را پیروی كنی، تو را از راه حق منحرف می كنند. دلیلش این است كه اكثر مردم پیرو گمان و تخمین اند نه پیرو عقل و علم و یقین، و به تارهای عنكبوتی گمان خودشان چسبیده اند.این است كه در كلمات امیرالمؤمنین هست: لاتَسْتَوْحِشوا فی طَریقِ الْهُدی لِقِلَّةِ اَهْلِهِ هرگز در راه هدایت، به دلیل اینكه در آن راه و جاده افراد كمی هستند وحشتتان نگیرد. یك وقت دوتا راه در پیش رو دارید: یكی را می بینید كه انبوه جمعیت در آن موج می زند. راه دیگر را نگاه می كنید، می بینید عده كمی در آن هستند. گاهی انسان وحشتش می گیرد…راه شناس باشید، اكثریت یعنی چه؟”

علت اینکه ما معتقدیم در مورد اعتماد به افراد و بزرگ کردن آنها باید دقت و احتیاط کرد را می توانید در این فرمایش مولا اميرالمؤمنين عليٌّ عليه‌السلام مشاهده کنید: إذا استَولَى الصَّلاحُ على الزَّمانِ وأهلِهِ ثُمّ أساءَ رَجُلٌ الظَّنَّ برَجُلٍ لَم تَظهَرْ مِنهُ حَوبَةٌ فقد ظَلَمَ ، وإذا استَولى الفَسادُ على الزَّمانِ وأهلِهِ فَأحسَنَ رَجُلٌ الظَّنَّ برجُلٍ فَقَد غَرَّر. نهج البلاغه، حكمت 114 .

هرگاه درستى و پـاكى بـر زمانه و مـردمـش حكمفرما شد، اگر كسى به ديگرى، بى آن كه گناهى از او آشكار شود، گمان بد بَرَد، ستم كرده است.

و هرگاه فساد و ناراستى بر روزگار و مردم آن چيره شد، اگر كسى به ديگرى گمان نيك بَرَد و خوشبين باشد، فريب خورده است.”

زمانه ای که سراسر نیرنگ و فتنه شده و از همه مهمتر روباه پیر انگلیس در حال صحنه گردانی است , بیش از پیش لزوم پایبندی به این حدیث را آشکار می کند.

استاد علی صفایی حائری نیز در کتاب وارثان عاشورا می نویسد: “کسانی که می توانند در پناه رضاخان یا محمدرضاخان با آن همه فشار زندگی کنند، کسانی که می توانند همراه صدام و مبارک و حسن و حسین و فهد با اسلام خود جشن بگیرند، کسانی که می توانند در سوئد یا هلند یا اروپا و آمریکا با آزادی به انسانیت خویش پای‌بند باشند، باید بدانند که این ها از آدمیت و اسلام و تشیّع بهره ای نبرده اند. کسانی که خود را باور کرده اند و از حکومت، رشد و تربیت و تعلیم، نه سوادآموزی و بهداشت و رفاه، را می خواهند، چگونه می توانند در زیر این سقف های کوتاه سر بلند کنند؟ گرچه با تو بودن را هنوز نیاموخته ام ولی با غیر تو بودن را هم نمی توانم تشیّع و اسلام و انسانیت ما با این ناتوانی از تحمل غیرمعصوم و غیر اولیای حق آغاز می شود و درجه می گیرد.”

و در آخر در خانه اگر کس است یک حرف بس است. به هرکس به اندازه خودش باید ضریب داد نه بیشتر, چه ضربه ها که از این ضریب دادن بیش از حد ندیده ایم.

تقبل الله آقای رییس جمهور , روضه آنزمان که از دل بر آید ,لاجرم بر دل می نشیند .اما چه کنیم که نه این اشک را می توانیم باور کنیم و نه قصد قربت از این روضه خوانی را ,می گویید چرا ؟ خدمتتان عرض می کنم.

دو روز است که خط مشترک روضه هایتان در هیئت دولت ختم به آب می شود ,ناله زدید که کربلا اولش با آب شروع شد و آخرش هم با آب تمام شد.گفتید :"علی اکبر علیه السلام هم از دشمن نترسید ولی از بی آبی و عطش چرا. گفتید :امام در ابتدای رسیدن به کربلا گفت مشک ها را پر کنید که تشنگی در راه است.”

جناب رییس جمهور با توجه به سابقه ای که از شما سراغ داریم اجازه بدهید این روضه ها را جور دیگری معنا کنیم. زمانی که قرار بود برجام هسته ای امضا شود هم از آب گفتید و تحریم های ظالمانه ای که باید رفع شود تا مشکل آب خوردن حل شود.

اکنون نیز که صحبت از برجام موشکی است و نیکی هیلی آمریکایی می گوید:به ایران فشار می آوریم تا فکری برای موشکهای بالستیکش کند و اروپا از محدودیت توان موشکی سخن به میان آورده و تحریم ها قرار است چند برابر شود و روزنامه و رسانه همه صحبت از بحران آب می کنند ,شما هم ازمیان آنهمه مقتل و روضه , غم بی آبی حسین علیه السلام به جانتان افتاده است و مفسر پیام کربلا شده و می گویید:” پیام قیام #اباعبدالله (ع) باید متناسب با هر مقطع تاریخی برای مردم تبیین و تفسیر شود و از این منبع بزرگ الهام‌بخش در چارچوب..عبور از سختی‌ها بهره برد.” و الان به زعم شما بحران آب , در پیش است و ابا عبدالله و علی اکبرش هم دغدغه شان آب بود.

و همه اینها در کنار هم یعنی تزریق ترس از بی آبی به افکار عمومی تا به بهانه رفع این بحران برجام دیگری تحمیل شود. و جالبتر اینکه حتی نتانیاهو هم چندی پیش سخن از بی آبی مردم ایران گفت و مدعی شد که اسراییل در کنار مردم ایران است و یک وب‌سایت ویژه به زبان فارسی ایجاد کرده است که مختص پروژه‌های مربوط به مدیریت منابع آب و دیگر مسائل همچون آبیاری است تا ایرانیان بتوانند از آن برای غلبه بر بحران کنونی آب در این کشور بهره ببرند.”

چه کنیم یا ذهن ما بیمار است یا قلب شما!!!

ادامه »