با شروع ماه محرم شبهات ریز و درشتی در فضای مجازی منتشر میشود که هدفش کمرنگ کردن راه امام حسین علیه السلام و به حاشیه راندن هدف این قیام عظیم در برابر ظلم و استکبار است. قطعا پشت پرده بسیاری از این شبهات اتاق فکرهایی پنهان است که تداوم خون سید الشهدا نوید برچیده شدن بساط ظلم و ستمگریشان را می دهد. اما در این میان افرادی هم هستند که از روی جهالت و یا مطالعه کم و یا حتی ناشی از کم کاری و یا اسف بارتر بد عملی امثال ما که داعیه ی مسلمانی داریم و مفتخریم که سینه زن و مداح و مبلغ راه حسینیم, شاید بی غرض حرفی می زنند که ناخواسته آب به آسیاب همانهایی می ریزند که برچیده شدن دستگاه عظیم و انسان ساز حسین علیه السلام را می طلبند.
اخیرا خانم نازنین بیانی در اظهار نظری التقاط گونه گفته است :«بیایید محرم امسال، به جای پرداختن میلیاردها تومان به مداحان برای گریاندن شما، آن را خرج خنداندن یتیمی کنید»
اولا , مداحی که دم زدن از ابا عبدالله را با ثمن بخس درهم و دینار دنیا معامله می کند , کم از عمر سعدی ندارد که هوس گندم ری او را در ردیف اشق الاشقیاء قرار داد و اما مگر در بین جماعت مادحین چه تعداد از این افراد داریم؟ دوما, مگر فلسفه گریستن یتیمان چیست ؟ جز ظلم و ستمی که حق آنها را در جیب نجومی بگیرانی می ریزد تا سهمشان شکم گرسنه و اشک چشم باشد و مگر نه این است که بخشی از این یتیمان فرزندان شهدایی هستند که در راه مبارزه با ظلم یزیدیان عند ربهم یرزقون شدند و حسین (ع) قیام کرد تا ریشه این ظلم یزیدی را بخشکاند و تا حدود زیادی خشکاند, چرا که انقلاب اسلامي با فرهنگ كربلا پيروز شد و ماه محرم بود كه كـار را يـك سـره كـرد .«سوليوان» سفير آمريكا در ايران (سـال )٥٧ ميگويد:"در ملاقاتي كه قبل از محرم آن سال با شاهداشتم، او گفت : اگر از محرم امسال سالم بگذريم پيـروز مـي شـويم ” چـون شـاه خـودش را ازكربلا ضربه پذير ميديد.
سوما , اگر کسی فلسفه اشک بر امام حسین ع را درک کند حاضر هست میلیونها صله بدهد برای گریاندنش.جفری کاتر در کتاب زبان اشکها می نویسد:"هر قطره اشکی که فرو می‌غلتد, پیغام درونی را به همراه دارد که به واسطه آن ماهیت افراد آشکار میشود .گریستن عامل برقراری ارتباط میان انسان‌ها و گویش بی‌صداست” وقتی اشک برقرار کننده رابطه بین انسانهاست, صد البته اگر این اشک برای داغ مصیبت و غم و محبت آل الله ع روان گردد , پیوندی که قرار است ما را به حوض کوثر برساند صد برابر محکمتر خواهد شد,و شاهد بر این مدعی سخن امام رضا جانمان (ع) است در روز اول محرم به یکی از یارانش: «اگر خوش داری تا با ما در درجات عالی بهشت باشی، برای حزن ما محزون باش و برای شادی ما شاد، و برتو باد دوستی و پیروی از ما، چرا که هر گاه شخصی سنگ‌ریزه‌ای را هم دوست بدارد، خداوند او را با آن محشور گرداند.»
چهارما , عده ای به غلط گریه بر اباعبدالله را موجب افسردگی می دانند در حالیکه جفری کاتلر در جای دیگری از کتابش به پژوهش‌هایی اشاره می کند که بر روی مواد تشکیل‌دهنده اشک‌های گوناگون صورت گرفته است. او می‌نویسد: شیمیِ اشک افسردگی، با شیمیِ اشک شوق متفاوت است در اولی موادی سمی یافت شده است و در دومی اجزائی آرامش‌بخش.
وقتی اشک از سر شوق چنین خواصی دارد , گریه‌های ما برای امام حسین (ع) که نشانی از محبت پاک ما به ارزش‌های والای انسانی دارد و هم عامل حرکت‌آفرینی برای نزدیک شدن به کانون محبت و معرفت الهی است ,آیا اثری جز امید و نشاط و تقویت روح خواهد داشت؟
#برای_شادی_روح_امام_و_شهدا_و_سلامتی_مدافعــــــــــان_حرم_صلوات
#اللهم_صل_علی_محمد_و_آل_محمد_و_عجل_فرجهم_و_اهلک_عدوهم_و_اید_امامنا_خامنه_ای_بحق_القران