چهارده خرداد شصت و هشت که تمام شد و جسم سرد خمینی کبیر بر دستان مردمان سیه پوش و عاشق ,بر سرزنان و مویه کنان تا رسیدن به خدا تشییع شد, عده ای وهم برشان داشت که روحش, راهش و آرمانش نیز به همراه جسمش دفن خواهد شد.اما غافل از آنکه او فراتر از زمان می اندیشید و در بعد مکان نمی گنجید و “هم چون گلوله ای بود که از صدر اسلام شلیک شده و بر قلب قرن بیستم نشسته بود.” او شخصیتی بود که با معجزه ای از آزمون بزرگ صدر اسلام به دنیا بازگشته تا پس از پیروزی امویان و به خون غلتیدن شهیدان یوم عیار عاشورا ,سپاه علی(ع) را رهبری کند و ندای هل من ناصر حسین (ع) را که قرنها در گوش تاریخ پیچیده بود لبیک گوید و ادامه دهنده جنگ همیشه تاریخ بشریت میان حق و باطل باشد تا برساند پرچم علمداریش را به دست آن درهم شکننده شوکت متجاوزان و خوار کننده دشمنان. او برخواسته بود تا بین الطلوعین ظهور را سر و سامان دهد و مگر می توان مرگ را برای دم مسیحاییش که زنده کننده انفاس مردمانی بهتر از مردمان عصر رسول الله بود ,متصور شد; به گفته سید شهیدان اهل قلم “اصلا دار آخرت دیار زندگی حقیقی است و اینجا جهان زندگی مجازی , دل در مقام شهود، احاطه روحی او را بر این عالم در می یابد که اکنون وسعت و ثبات بیش تری یافته، اما عقل ظاهربین به جای خالی او می نگرد در حسینیه جماران، به آن اریکه حکومت عشق بر قلوب مصفا, و مگر این اریکه اکنون خالی مانده است؟” و من می گویم ; نه ,خالی نمانده است , چرا که چون اویی ,همچون علی را در دامن خود پرورش داده تا به فرموده خودش “عظمت اسلام را در حرکت عصایش ببینید” و شد آنچه او می دید و دور نیست آن روزی که انقلاب خمینی به انقلاب مهدی (عج) گره بخورد ,فَاصْبِرْ صَبْراً جَمِيلًا; إِنَّهُمْ يَرَوْنَهُ بَعِيداً وَ نَراهُ قَرِيباً #روح_الله #امام_خمینی #امام_خامنه_ای #اللهم_عجل_لوليك_الفرج
آخرین نظرات