اندر خم یک کوچه

تفاوت انقلاب اسلامی با دیگر انقلاب‌هایی که تاکنون در جهان شکل گرفته، پیوند عمیق و جدانشدنی آن با دین و معنویت بوده است. نکته‌ای که رهبر انقلاب در دیدار اخیرشان با نمایندگان مجلس خبرگان به آن اشاره کردند  اهمیت نقش معنویت در ایستادگی مقابل استکبار بود. ایشان حتی اساس کار حکومتی که بر اساس دین و اسلام به وجود آمده است را مقابله‌ی با ظالم بیان کردند. به عبارتی معنویتی می‌تواند یک معنویت کارآمد و انقلاب‌آفرین باشد که بر مبنای اصل «لا تَظلِمونَ وَ لا تُظلَمون» اساسش مقابله‌ی با ظالم باشد. حتی در خلأ چنین معنویتی است که «زمینه برای ظلم و عدوان و تعرّض به وجود می‌آید.» بنابراین مبنا، معنویت اسلامی یکی از اساسی‌ترین اصول در پیش‌برد اهداف و آرمان‌های انقلاب اسلامی است.

از سویی کمتر کسی است که بتواند نقش‌آفرینی زنان در به ثمر نشستن این انقلاب و تداوم آن را انکار کند. به تعبیر امام راحل(ره) زنان در این نهضت پیش قدم بودند. رهبر انقلاب نیز در رابطه با پیوند عمیق زنان با معنویت می‌فرمایند: «در زمینه‌ی مسائل معنوی، زنان جزو پیشگامان حرکت معنوی انسان به سوی پیشرفت‌ها هستند.» در واقع این معنویت زنان بود که آنان را به موتور محرک انقلاب تبدیل کرد و مردان را به تبعیت از آنها به خیابان کشاند. به تعبیر رهبر انقلاب « اگر در کشوری زنان آن کشور بتوانند به آن صفا و معنویت و رقاء و تعالی فکری برسند هیچ مشکلی در آن مملکت باقی نمی‌ماند، یعنی زن به طور محسوسی در مرد تأثیر دارد. هم برروی شوهرش و هم برروی فرزندانش تأثیرات تعیین کننده‌ای می‌تواند بگذارد لذا در واقع اصلاح جامعه با اصلاح زنان است.»

دشمن که نقش زنان را در به ثمر نشستن این انقلاب و ایجاد چالش‌های جدی بر سر راه منافع استعماری خود و تدوام تمدن مردسالارش مشاهده کرد بیکار ننشست و تلاش‌های خود را برای به انفعال کشاندن این نیروی عظیم به کار گرفت. امام خمینی (ره) در این باره می‌فرماید: «ابرجنایتکاران دریافتند که تنها قشر مذهبی است که می‌تواند خار راهی در راه استعمار و استثمار آنان باشد….و متوجه شدند زنان هستند که می‌توانند با قیام خود، مردان را به میدان بکشند.» بر همین اساس و با علم به این موضوع دشمن کوشید به شیوه‌های مختلف سکولاریسم را در جامعه ترویج کند و زنان را به عنوان جامعه هدف سکولاریزه کردن خود قرار داد. از آنجایی که فوتبال یکی از ابزار مهم سکولار کردن یک جامعه به شمار می‌رود، تلاش‌ها به سمت سوق دادن زنان به فوتبال معطوف شد. پروفسور ریکاردو دوس سانتوس و فرانسیسکو تیکسیرا از دانشگاه فدرال ریودوژانیرو کتابی را با عنوان «فوتبال و سیاست، ساختن هویت ملی» همزمان با جام جهانی آلمان منتشر کردند. آنها در این کتاب فوتبال را به عنوان مذهبی سکولار ارزیابی می‌کنند که دارای معنویت، قوانین و قهرمانان خاص خودش است و تأکید می‌کنند در هنگام برگزاری بازی‌ها همزمان با مراسم کلیسا، دین مجبور است با فوتبال رقابت کند. 

با این پیش زمینه به اتفاقاتی که اخیرا در کشور رخ داده است برمی‌گردیم. متأسفانه چند سالی است فیفا بر خلاف اساس‌نامه‌ای که می‌گوید این سازمان باید در مسائل سیاسی و مذهبی بی‌طرف باشد، با مداخله‌های استعمارگونه کشور را ملزم به ورود زنان به ورزشگاه و استفاده از داوران زن در مسابقات فوتبال مردان کرده است. اخیرا نیز خبر استفاده از یک دارو زن در اتاق var در بازی دربی رسانه‌ای و منجر به شکل‌گیری کمپینی اعتراضی شد. در واقع سیاست‌های فیفا با هدف سکولاریزه کردن زنان در صدد تحقیر زن ایرانی با معنویت‌زدایی از وجود با عظمت او است تا زن عامل و پیشرو در انقلاب را به موجودی منفعل و محقر در دستان استعمار بدل کند. اجازه ندهیم سرمایه‌ای اینچنین عظیم  توسط استعمارگران به یغما برود.

منتشر شده در پایگاه تحلیلی تخصصی عصرزنان

🌐 |@asrezanan_ir|

🔹حضور دف‌نوازان زن ایرانی بین دو نیمه‌ی بازی ایران و هنگ کنگ در ورزشگاه قطر واکنش‌های متفاوتی به دنبال داشت. از انتقاد به مسوولان وزارت ورزش کشور گرفته که انتقاد بجا و درستی بود تا نگرانی از تخریب چهره‌ی زن ایرانی در عرصه‌ی بین‌الملل که این هم دغدغه‌ی درستی بود. اما اگر بخواهیم قدری عمیق‌تر این موضوع را واکاوی کرده و مورد مداقه قرار دهیم باید چنین جسارت و هنجارشکنی را ذیل این جمله‌ی رهبر انقلاب تفسیر کنیم: «زن با شرف و با استعداد ایرانی یکی از بزرگترین ضربه‌ها را به تمدن غرب زده، اینها دلشان پر است.» در واقع این بازنمایی غلط از چهره‌ی زن جوان ایرانی در عرصه‌‌ی بین‌الملل را باید به مثابه خنجر کین دشمن به چهره‌ی زن عفیف ایرانی قلمداد کنیم.

🔸برای درک بهتر فضای تحلیل باید قدری به عقب برگردیم. بعد از اغتشاشات 1401 دشمن با وجود برنامه‌ریزی‌های سنگین و دلارپاشی‌های نجومی نتوانست محصول دلخواهش را برداشت کند. از سویی در بحبوحه‌ی قائله‌ی زن زندگی آزادی بود که کنگره‌ی زنان تأثیرگذار با تمام ضعف‌ها و قوت‌هایی که داشت برگزار شد و اگر بخواهیم منصف باشیم توانست چهره‌ی واقعی زن مسلمان ایرانی را تا حدی به بخشی از دنیا مخابره کند. دنیایی که در سیطره‌ی امپریالیسم رسانه‌های خارجی و به مدد سیاه‌نمایی‌های فیلمسازان داخلی از زنان ایرانی جز چهره‌ای مخدوش، تحت ستم و منفعل و غیرعامل حتی نسبت به سرنوشت خود ندیده است.

🔹حالا بیایید تا لنز دوربین را بازتر کرده و لانگ شاتی از صحنه‌ای که در آن قرار گرفته‌ایم مشاهده کنیم. 117 روز از طوفان الاقصی گذشته و یگانه چهره‌ای که از زنان مقاومت در جهان در حال مخابره است، چهره‌ی زنان فلسطینی است. زنانی که نه تنها ایستادگی و مقاومتشان، بلکه نوع تربیت فرزندانشان دنیا را مات و مبهوت کرده است. از رهگذر بازتاب چنین چهره‌ای از زن است که می‌بینیم اقبال زنان بسیاری از غرب و شرق عالم به دین اسلام و مطالعه‌ی قرآن افزایش یافته و چنین زنی تبدیل به یک الگوی جهانی شده است. اما این زن، الگوی خود را از کجا اخذ کرده است که امروز او را به زن خط مقدم نبرد با تمدن شیطانی غرب و دنیای مدرن بدل کرده که رژیم اشغالگر صهیونیستی نماد تام این تمدن است؟ بله زن باشرف و با استعداد ایرانی پیشقراول این میدان بوده و هست.

🔸همان زنی که درست در زمانی که رژیم منحوس پهلوی با برگزاری جشن‌های بی‌غیرتی و بی‌عفتی چون جشن هنر شیراز و در اوج انقلاب جنسی غرب، به ولی زمانش دست بیعت داد و با پشتیبانی از ولایت فقیه حتی رهبری حرکت مردان را نیز عهده‌دار شد. همان زنی که در مقابل معادلات جهانی نظام سلطه ایستاد و با دست رد زدن به دو الگوی زن غربی و شرقی چهره‌ی سومی از زن به دنیا ارائه کرد که از چنان معنویت و عقلانیتی برخوردار بود که توانست مسیر تاریخ را با تبعیت از روح خدا تغییر دهد و با قدم گذاردن در صحنه‌ی مبارزه بین زن، سیاست و دیانت پیوند برقرار کند.

🔹 با این دو مقدمه به شروع بحث برمی‌گردیم. به ضربه‌ای که زن عفیف ایرانی به غرب زده، به آینه‌ای که برای زنان جهان از اثرگذاری زن ساخته و به تصویر سومی از زن که نظام لیبرال سرمایه‌داری را به خاک سیاه نشانده است؛ نظامی که نفعش در ابژه کردن زن است. پس حالا که ایران محور مقاومت است و زنانش الگوی زنان مسلمان، باید ورق را برگرداند و دخترکان مطرب را بجای زنان مقاوم به عنوان الگوی زنان ایرانی به دنیا مخابره کرد و این پیام را به زنان عالم داد که برای چه می‌جنگید که زن ایرانی سپر انداخته است. اینها همه از اتاق فکر سازمان‌های جهانی برخاسته که زن را زینت‌المجالس مردان می‌خواهند و ملعبه‌ی دست هوسبازان. همان‌هایی که زورشان به مسوولان جمهوری اسلامی چربید و پای زنان ایرانی را به سکوی تماشای فوتبال مردان کشاند.

🔻منتشر شده در پایگاه تحلیلی تخصصی عصرزنان
🌐 |@asrezanan_ir|

غرور ملی جریحه‌دار شد وقتی اردنی‌ها، زن بودن زهره کودایی را انکار کردند. این یعنی جامعه می‌فهمد، جنسیت اصالت دارد و زن را مرد دیدن اهانت‌آمیز است. اما تعجب می‌کنم وقتی می‌بینم همین جامعه حساسیتش در برابر مردواره کردن زن را نه تنها از دست داده، بل‌که در برابر ساختارهایی که با تمام قوا در حال بلعیدن زنانگی است، خاضعانه سر تسلیم فرود آورده است. ساختارهای ورزشی که برای مردها تعریف شده را تایید می‌کند و برای وزنه‌برداری زن و بدنسازی‌هایی که عضلات زنان را مردوار می‌کند، هورا می‌کشد. سوت زدن داور زن در جمعی مردانه را سر دست می‌گیرد و حلوا حلوا می‌کند. له شدن زن در ساختارهای مردسالار اشتغال را نظاره می‌کند و دم بر نمی‌آورد. هشت ساعت کار روزانه همپای مردان در طول شش روز هفته را می‌بیند و بر آن خرده نمی‌گیرد.

حامی ساختار تحصیلی است که زنانگی را نمی‌بیند و بی‌توجه به جنسیت، دختران را برای مشاغل سخت مردانه تربیت می‌کند. در برابر صنعت مد و آرایش که مردسالارانه زن را برای لذت مرد می‌خواهد دم بر نمی‌آورد. هر روز کرور کرور آگهی استخدام «زن برای خدمت به مرد سرمایه‌دار» را می‌بیند و بی‌تفاوت حتی سر هم تکان نمی‌دهد. ساختار مردانه و بی‌رحم نسبت به زنانگی را برمی‌تابد و خانه‌داری را تحقیر و شاغل بودن زن در چنین ساختاری را ارزش قلمداد می‌کند که نه تنها سختی زایمان و دو سال شیردهی را هیچ می‌انگارد، که حتی سهمی برای آن چند روز تغییر فیزیولوژیک زن در هر ماه قائل نمی‌شود و زن را همپای مرد، کاری می‌خواهد.

و تعجبم بیشتر از زنانی است که هم صدا با رسانه‌های دوست‌نما، هر روز بیشتر بر طبل فراموشی جنسیت می‌کوبند و بی‌توجه به زنانگی زن، انسانیتش را تنها سر دست می‌گیرند. زن بی‌پناهی که جاهلیت اولی انسانیتش را نادیده گرفت و بیچاره‌اش کرد، امروز در جاهلیت مدرن، زنانگیش به یغما می‌رود.