اندر خم یک کوچه

ش
شهید آوینی در کتاب توسعه و مبانی تمدن غرب می‌گوید:« قهرمان سازی یکی از ارکان محتوایی تبلیغات غرب و راهی است که دولت‌های استکباری و سلاطین امپراطوری‌های اقتصادی دنیا برای تعدیل و تنظیم مولفه‌های اجتماعی در جهت تمایلات و اهوای شیطانی خویش یافته‌اند….تقارن اشاعه فیلم‌های جنایی و خلق شخصیت‌هایی مثل جیمز باند را با جنگ ویتنام تصادفی نینگارید. حکومت آمریکا برای آماده ساختن افکار و ارواح مردم سراسر دنیا خصوصا جامعه آمریکا برای جنایات و خون‌ریزی‌هایی که در ویتنام انجام می‌شد، ناچار بود که از قهرمان‌سازی‌های تبلیغاتی استفاده کند.»

خلق و اکران جوکر همزمان با آشوب‌ها و نا‌آرامی‌های منطقه نیز از این قاعده مستثنی نمی‌باشد. جوکر یک ضد قهرمان محبوب است که از اختلال روانی ناشی از طرد شدن و سرخوردگی اجتماعی رنج می‌برد. از درون در حال سوختن است اما او را به گونه‌ای تربیت کرده‌اند که وانمود کند از اوضاع راضی است و همین تناقض درون و برون او را به عصیان‌گری می‌کشاند؛ عصیانی که علی رغم وحشیانه بودن مورد اقبال عمومی قرار می‌گیرد.

جوکر فرزند نامشروع سرمایه‌داری است که حاصل رابطه خارج از چارچوب شهردار و خدمت‌کارش  می‌باشد؛ در ظاهر بر علیه سرمایه‌داری قیام می‌کند و شهردار را به قتل می‌رساند اما فرزند مشروع اوکه در واقع نماد زنده ماندن نسل سرمایه داری است باقی می‌ماند.

علی الظاهر جوکر ضد سرمایه‌داری است اما اینگونه نیست چرا که به رسم سینمای هالیوود همراه کردن مردم با قهرمان‌‌های آمریکایی خود یک ایده مهم استراتژیک برای آمریکا است که در آن یکدل کردن دیگر ملت‌ها تحت لوای پرچم آمریکا برای افزایش هژمونی خود است. جوکر اکنون به منبع الهام بخش شورش و الگو برای جنبش‌های اخیر تبدیل شده است که افراد سرخورده  با تبعیت از او به یک نوجوان شانزده ساله نیز رحم نمی‌کنند و او را با سبعیت تمام  سلاخی می‌کنند و این نسخه‌ای است که نظام سرمایه‌‌داری غرب برای فرودستان صدمه دیده از این نظام پیچیده تا با چنگ انداختن به گلوی یکدیگر امنیت و تمتع بیشتر را برای ادامه‌دهندگان راه سرمایه‌داری فراهم آورند.

معتقدم خیانتی که رسانه ملی در حق مردم می کند اگر بیشتر از شبکه های ماهواره ای نباشد, کمتر هم نیست.از رسانه های خارجی که آنسوی مرزها و با دلارهای سعودی و اسراییلی شارژ میشوند, توقع چندانی نمی توان داشت چراکه وظیفه دارند برای باطلشان تلاش کنند و تکلیفت با آنها روشن است, چون بی حیایی را عیان بازی میکنند,خودشان را با تمام دنائت و بی خدایی که دارند به تو نشان می دهند.

اما, امان و صد امان از وقتی که رسانه زیر پرچم اسلام و با نقاب دین, عزم جزم کند برای بی دین کردن مردم, آنوقت میشود باطلی که خود را شبیه حق کرده است.

وقتی رسانه ای پاتوق نفوذی ها و لیبرالها میشود, آنوقت جا برای نجابت ها تنگ میشود و برای سی ثانیه صحنه ای که با برنامه ریزی قبلی و از یک شبکه استانی پخش میشود, کمپین به راه می افتد تا هم یک ارزشی حذف شود و هم یک ضد ارزش نشر داده شود, اما کسی حواسش به موریانه هایی نیست که نرم و بی صدا در حال جویدن ساقه های مغز دختران این مرز و بومند.

رسانه ملی را اگر از این زاویه بنگریم قطعا رسانه میلی میشود, البته نه میل اسلام انقلاب که به میل اسلام آمریکا. یک روز تریبون پربیننده ترین برنامه میشود, نمایشی مضک از یک مدلینگ آنهم در مبارکترین ماه سال.چندی بعدتر همان تریبون از شاهکار وزیر بهداشت پرده بر میدارد.

یک روز دیگر نقش اول پربیننده ترین سریال خبرساز میشود و هنوز حاشیه ها باقی است که پای یک رقاصه لبنانی وسط سریالی باز میشود که قرار است موضوع مهم و امنیتی چون حادثه منا را به تصویر بکشد.

کارشناس شبکه ای که اسم سلامت را یدک میکشد, بر روابط دختر و پسر صحه میگذارد و به آموزش خود ارضایی باور دارد. و امروز باز هم تکرار مکرراتی که گذشت اینبار از برنامه کاملا دخترونه.برنامه دختری را به جامعه معرفی میکند که خدای پارادوکس است. دختری که با 36 سال سن مجرد است و به ازدواج فکر نمی کند. در حالیکه با حجاب کامل در برنامه حاضر شده اما اعتقادی به این پوشش ندارد; بی اعتقادی به پوشش نه از نوع حداقلی که از نوع بی پوششی را با نیم نگاهی به پیجش به وضوح می توان دریافت.

کسی که اعتقاد به پلورالیسم را در میان سطر نوشته هایش به وضوح ابراز میکند,رقصیدن را ارزش می داند و انسان بودن را جایگزین مذهب داشتن معرفی میکند. خدایا سینه هامان از دیدن اینهمه خیانت تنگ شده:"اللهُمَّ إِنَّا نَشْکُو إِلَیْکَ فَقْدَ نَبِیِّنَا وَ غَیْبَةَ إِمَامِنَاوَ شِدَّةَ الزَّمَانِ عَلَیْنَا وَ وُقُوعَ الْفِتَنِ بِنَا وَ تَظَاهُرَ الْأَعْدَاءِ عَلَیْنَا وَ کَثْرَةَ عَدُوِّنَا وَ قِلَّةَ عَدَدنا

متاسفانه چیپ ترین و سطحی ترین واکنش به اتفاقاتی چون شهادت محمد تولایی و یا حتی ارتداد شخصی مثل تتلو به جای دفاع منطقی از حق تبدیل کردن آن به درگیری حزبی و سرشاخ شدن با سلبریتی هایی است که خود به خود در حال رسوا شدن هستند و چیزی که این میان قربانی میشود اصل مطلب و توجه به قبح عمل رخ داده است.

چنین واکنش هایی در وهله اول سبب عادیسازی خشونت و اهانت به ساحت مقدس اهل بیت علیهم السلام میشود و این نتیجه موضع گیری بد ما نسبت به اتفاقات پیش آمده است چرا که بیش از آنکه نگران خشونت و اساعه ادب به ائمه ع  باشیم دغدغه دفاع از حزب خود را داریم و خوشحال از آتو گرفتن از جناح مقابل.

به جای زیر سوال بردن خشونت رخ داده به فساد روحانیونی می پردازیم که عامل غیر مستقیم چنین جنایتی هستند این خود سبب مشروعیت بخشی به چنین اعمالی میشود , چرا که شخصی که مرتکب جنایت شده خود را محق می داند و این ذهنیت برای دیگران نیز به وجود می آید که اگر افرادی از یک صنف مرتکب فساد شدند ,عرف و شرع می پذیرد که کس دیگری را که اتفاقا از همان صنف است قربانی کنند. مثلا اگر بخشی از جامعه پزشکان دریافت های نامشروع دارند ,می توان فردی را تنها به جرم پزشک بودن مضروب کرد چرا که این واکنش های ناپخته ما ,عرفی نادرست را رقم زده است.

متاسفانه یکی ازمعزلات شبکه های اجتماعی که دامن گیر قشر وسیعی ازجامعه شده همین سطحی کردن مخاطب و پایین آوردن قدرت تحلیل و تفکر افراد است و این سطحی شدن کار را به جایی می رساند که تولید کنندگان محتوا برای راضی نگه داشتن مخاطب سطحی (خصوصا موقعی که مطلبی تبدیل به موضوع داغ روز میشود)شروع به تولید محتوایی کنند که تنها و صرفا پاسخگوی هیجان لحظه ای مخاطب گردد و به عبارتی لایک و کامنت دریافت کند.

آسیب دیگر شبکه های اجتماعی تبعیت از اکثریت  بدون اندیشیدن عمیق پیرامون جو به وجود آمده است,شهید مطهری می گوید:"قرآن می فرماید: اگر اكثر مردم زمین را پیروی كنی، تو را از راه حق منحرف می كنند. دلیلش این است كه اكثر مردم پیرو گمان و تخمین اند نه پیرو عقل و علم و یقین، و به تارهای عنكبوتی گمان خودشان چسبیده اند.این است كه در كلمات امیرالمؤمنین هست: لاتَسْتَوْحِشوا فی طَریقِ الْهُدی لِقِلَّةِ اَهْلِهِ هرگز در راه هدایت، به دلیل اینكه در آن راه و جاده افراد كمی هستند وحشتتان نگیرد. یك وقت دوتا راه در پیش رو دارید: یكی را می بینید كه انبوه جمعیت در آن موج می زند. راه دیگر را نگاه می كنید، می بینید عده كمی در آن هستند. گاهی انسان وحشتش می گیرد…راه شناس باشید، اكثریت یعنی چه؟”

• .به خودم میگویم اصلا ما برای چه باید تلویزیون جمهوری اسلامی را نگاه کنیم ؟ خیلی وقت بود توبه کرده بودم دیگر هیچ سریالی را دنبال نکنم ,اما این اواخر غفلت کردم و نشستم پای دو سریال.
• از سریال پدر که بگذریم و برخی معایب ریز و درشتش , با این سریال جدید که بیشتر از دو قسمتش رو نتوانستم تحمل کنم , چه کنیم؟ انگار قرار است این روند مسخره خواستگاری کردن جسورانه و مستقیم دخترهای شر و هوس بازی که دوست پسر داشتن رو هم تجربه کرده اند از پسرهای مظلوم و سر به زیر , مرتب تکرار شود و با اغوا گری و چشم و آبرو آمدن دلبری کنند و غوره نشده مویز شوند.
• دختر خانمی که به علت شکست عشقی قبلش ,قصد خودکشی دارد و پسرِ خوب داستان نجاتش میدهد , حالا عاشق شده و تورش را برای این پسر آفتاب مهتاب ندیده پهن کرده و دائم با غمزه و ناز و نازک کردن صدا سعی در نزدیک کردن خودش به پسری دارد که تازه با او روبرو شده و بعد هم با پررویی از او  میخواهد که “می تونم امیر صدات کنم” و در قسمتی دیگر او را “قرص آرامش من” خطاب می کند این یک تیپ دختر که فیلم  به خورد مخاطب میدهد.
• از آنطرف دختر چادری داستان است که چند وقت هست با پسر مذهبی دانشگاه سر و سِر دارند و هنوز خواستگاری نیامده با هم برو بیا و پیامک بازی و دل و قلوه دادن دارند و زشتی و قبح شکنی آنجائیست که سر کلاس و جلو چشم استاد  پسر شعر عاشقانه میخواند و با نگاه های معنادار خیره خیره دختر را نگاه میکند و دختر هم با نیش تا بناگوش باز , از خود بیخود شده و محو در نگاه نامحرمی که با ولع به او چشم دوخته, بعد هم شانه به شانه هم از کلاس بیرون می آیند و خوش و بشی که فکر میکنی چند سال است به هم محرمند.
• واقعا هیچ کس بهتر از این نمی تواند شخصیت و حیای زن را به چالش بکشد و به مقام و منزلت زن توهین کند .اگر شبکه های ماهواره ای و جم تی وی ,زن را ابزار جنسی معرفی میکنند توقع از آنها همین است چون دشمنند ,اما رسانه ای که زیر لوای اسلام دست به اینکار میزند , راحت تر این جام زهر را به خورد مخاطب میدهد.
• من واقعا نمی فهمم این رسانه ,نباید زنی را در طراز انقلاب اسلامی به عنوان الگو آنهم با بهره گیری از شخصیت حضرت زهرا س و خدیجه س به مخاطب معرفی کند. چرا باید زنها اینقدر ذلیل وجود مرد نشان داده شوند که در این سریالها یا در حال اغوا گری و گول زدن مردها باشند و یا در حال گول خوردن.
• تازه وقتی تصمیم بگیرند اوج یک زن را به تصویر بکشند یک زنی را به مخاطب معرفی می کنند که فوقش مدیر عامل یک شرکت است و از نظر اقتصادی موفق ولی از آنطرف یا تنهاست و یا طلاق گرفته .
• به نظرم خیانتی که این سریالها به زنان و دختران میکنن خیلی بیشتر از شبکه های ماهواره ای هست.