اندر خم یک کوچه

از خودم میترسم ,از دور شدن از هدفی که برایش طلبگی را برگزیدم. خوب یادم هست آن روز مصاحبه که هدفم از طلبه شدن را فقط رضایت تو و تلاش برای طلب تو عنوان کردم .آن روز فقط به تو فکر میکردم و از خطرهایی گفتم که جامعه بی حضور تو بدان مبتلا گشته و فرهنگی غریب که بلای جان مردم آخر الزمانی شده,گفتم که میخواهم برایت بال باشم نه وبال. . اما کم کم دارد ترسی بلای جانم میشود.میترسم از دام های شیطانی که با طعمه های دنیایی بر سر راهم قرار داده,ترس از حس رقابت طلبی و شهرت خواهی. می ترسم از دگرگونی نعمت و انحراف از مسیر اصلی به سوی غایت ,اینکه دیگر خواست تو خواستم نباشد و به نبودنت عادت کنم و مضطر امن یجیبم تو نباشی . میترسم آقا میترسم.