اندر خم یک کوچه

.
چند روزی است تبلیغ دومینو و استفاده از زن به عنوان یک ابژه جنسی برای تبلیغ بستنی، اعتراض‌هایی را به دنبال داشته است. چند نکته در رابطه با این مسئله قابل بررسی است. اول نگاه کالاانگارانه به زن، که البته اختصاص به الان ندارد و صبح تا شب شاهد چنین استفاده‌های ابزاری از زن چه در فروشگاه‌ها و چه در تبلیغات سیما هستیم. نگاهی که ریشه در سرمایه‌داری ‌غرب دارد و تنها فروش محصول و دامن زدن به مصرف برایش اهمیت دارد و در این راه از هر ابزاری که بتواند استفاده می‌کند.
.
اما اینکه چرا بیشتر از زن استفاده می‌‌شود، ریشه در دیدگاهی دارد که به صورت گسترده در سنت فلسفی غرب وجود دارد. فلسفه‌ای که همواره زنان را به منزله‌ی موجود درجه دوم، فروتر و طفیلی قلمداد کرده و زن را به مثابه حیوانی دانسته که برای خدمت به مرد آفریده شده است. این تفکر در گذشته زن را محصور در خانه می‌خواست و مرد را رب‌البیت خانه می‌دانست. به عنوان مثال پولس در رساله‌ی خود می‌گوید:« مرد به جهت زن آفریده نشده، بل‌که زن برای مرد».

با صنعتی شدن غرب و نیاز سرمایه‌داری به کارگر ارزان، همان نگاه این‌بار با شعار حمایت از حقوق زن، او را به عرصه‌ی اجتماع کشاند و از کار خانه به کار در کارخانه و به استخدام سرمایه‌سالاران درآورد، با حقوق کمتر و گاهی کار بیشتر. اینجا زن کارگر کارخانه بود و بیش از توانش کار می‌کرد تا مردان پولدارتر شوند.

بعدتر با بالا گرفتن کار رسانه و نیاز به تبلیغات بیشتر، زن تغییر کاربری داد و کالایی بود برای ترغیب مشتری. اما این‌بار جاذبه‌های جنسی زن در جامعه‌ای که با شتاب به سمت انقلاب جنسی پیش می‌رفت، ابزار پول‌سازی سرمایه‌داران شد. هرچه عریان‌تر پرطرفدارتر. در جامعه‌ای که شهوت حکمرانی می‌کرد (و می‌کند)، مصرف بیشتر تابعی از تحریک شهوت بیشتر شد و زن همان حیوان درجه دوم که باید خادم مرد می‌بود، بهترین ابزار. مسیری که کشور ما نیز با گرفتار شدنش در فرهنگ توسعه در حال طی کردن است.

اما نکته‌ای را که در اینجا باید مورد توجه قرار داد، دو رو بودن سکه‌ی استخدام است. یعنی یک روی آن استخدام کننده و روی دیگر آن استخدام شونده(زن) است. به عبارت دقیق‌تر وجود قدرت و غلبه‌ی فرهنگی، که زنان نیز این نگاه را پذیرفته‌اند و عزمی برای تغییر این روند از خود نشان نمی‌دهند. چراکه پذیرفتن سبب تن‌دادن می‌شود. عموما بازار با توجه به تقاضای موجود دست به عرضه می‌زند. وقتی در چنین جامعه‌ای زن خود را به عنوان یک کالای مصرفی و ابژه‌ی جنسی پذیرفته و تسلیم#مردسالاری مدرن با تمام وجوهش شده است، چرا نباید اینچنین مصرفش کرد؟

در شرایطی که کشور با یک جنگ اقتصادی تمام عیار روبرو است، ظهور بلاگرها در شبکه های اجتماعی به بلای جان جامعه تبدیل شده که از یک سو به مصرف که یکی از ارکان اقتصادی غرب است دامن می زنند و از سوی دیگر جامعه را از تعالی معنوی که با قناعت و پرهیز از دنیا و مصرف کمتر ملازمه دارد؛ دور می کنند.

بلاگرها به وجود آمده اند تا به نظام #سرمایه_داری و توسعه یافتگی غرب کمک کنند. غرب زمانی می تواند سرپا بماند که مصرف گرایی در جامعه های جهان سومی روز به روز ترویج شود، زیرا عرضه و تولید بیشتر زمانی معنا پیدا می کند که تقاضا و مصرف بیشتر شود و تنها راه دامن زدن به مصرف، تبلیغات گسترده و ترغیب مشتری برای خرید بیشتر است. انسان یک سری نیازهایی دارد که محدودند و در صورت عدم وجود تبلیغات خیلی زود اشباع می شوند؛ در اینجاست که تبلیغات به کمک تولید کنندگان آمده تا با ایجاد نیاز کاذب ؛ ولع و حرص موجود در طبیعت انسان را تحریک و او را ترغیب به خرید بیشتر کنند.

برای رسیدن به این هدف ابتدا باید کالاهای مصرفی از تنوع و تزیین بیشتری برخوردار گردند و از سوی دیگر به مدگرایی و ایجاد نیازهای کاذب دامن زده شود.
امروزه این وظیفه به بلاگرها سپرده شده است. بلاگرهایی که تمام صفحاتشان لبریز از انواع و اقسام زیورآلات، مبلمان، لباس های رنگارنگ، کیف و کفشهای گران قیمت و اسباب و وسایل منزل می باشد و با تحریک هوس تنوع طلبانه بشر امروز او را مجاب به خرید کالایی می کنند که اصلا نیازی به آن ندارد.

بلای دیگری که بلاگرها با این صفحات رنگارنگ و تبلیغات کذایی بر سر مخاطبان خود می آورند، ایجاد حس نارضایتی از زندگی معقول خود و توهم فقر و عقب ماندگی از جامعه است.
تاسف بارتر اینکه این افراد با در معرض نمایش گذاشتن زندگی خود و تظاهر به خوشبختی و رضایتمندی از زندگی، مخاطب خود را در معرض سرکوب شدید عاطفی قرار می دهند و به مخاطب این باور نادرست را القاء می کنند که خوشبختی واقعی در گرو زندگی چنان تجملی و لوکس است.

در حالیکه بر اساس روایات انسان مؤمن کم خرج و پرتلاش است و خوشبختی واقعی در گرو حرکت تکاملی و رشد معنوی در جهت رسیدن به خداوند و فاصله گرفتن هرچه بیشتر از مادیات و اصالت بخشیدن به بعد روحانی انسان است.

گرفتار شدن در دام بلاگرها سبب هرچه بیشتر دور شدن از سبک زندگی اسلامی شده و روح امانیسمی انسان رو فربه تر و حضور خداوند را کمرنگ تر می کند و ما را به چاه ویل سبک زندگی غربی سوق می دهد.
متاسفانه امروزه بخشی از جامعه مذهبی به دام بلاگرها افتاده اند یا خود بلاگر شده اند.

مدت‌ها پیش با یکی از دوستانم که تازه ازدواج کرده بود، بحث می‌کردم . بحث در مورد موضوعی بود که من به آن “شوآف عشق” می‌گویم ؛که متاسفانه با آمدن شبکه‌های اجتماعی مبتلابه قشر مذهبی نیز شده است و مثل غده سرطانی روز به روز در حال رشد می‌باشد. دوستم معتقد بود ما که مذهبی هستیم وقتی وارد جامعه می‌شویم باید عشقمان به یکدیگر را نشان بدهیم. گاهی باید سرت را روی شانه همسرت بگذاری و خودت را رها کنی و لذتش را ببری یا بخزی در آغوشش و اجازه بدهی به بقیه تا ببینند مذهبی‌ها هم عاشقی بلدند.

با طرز تفکرش مخالف بودم . برایش استدلال‌های زیادی آوردم؛ از جمله اینکه ما تنها مسوول دل خودمان نیستیم. ما باید حواسمان به دل‌هایی باشد که شاید تنگ همسری است که در جبهه رزم مشغول دفاع از اسلام است و یا شهید شده و قاب شده روی طاقچه . به او گفتم حتی باید به دل آن همسری فکر کنی که هیچ وقت طعم شیرین اینچنین تکیه گاهی را نچشیده چون همسرش دل عاشقی در میان  سینه نداشته تا برایش بتپد و جوانیش پای جهالت همسر نامهربانش سوخته و تمام شده. به اوگفتم حتی باید به دل مجردهایی فکر کنی که شاید شرایط ازدواج برایشان مهیا نبوده و هنوز ایمانشان آنقدر قوی نشده که حسرت این نداشتن بغض و عقده نشود روی سینه‌شان. ولی خب، منطق دوستم با منطق من فاصله‌ها داشت.

البته بعدها منطقم را میان زندگی نامه‌های شهدایی پیدا کردم که همین حواس جمعی‌هایشان , خدا را عاشقشان کرد. وقتی خواندم که شهید چیت سازیان به همسرش می‌گفت وقتی توی همدان باهم هستیم خیلی شانه به شانه من راه نرو شاید زن شهیدی ببیند و دلش هوای همسرش را بکند یا وقتی شهید سیاهکالی همین را به همسرش گوشزد می‌کرد.

و چند وقت پیش همین منطق را در کلام وحی پیدا کردم آنجا که خداوند فرموده :« وَلایَضْرِبْنَ بأرْجُلِهِنَّ لِیُعْلَمَ مَایُخْفِینَ مِن زِینَتَهُنَّ»؛ زن‌ها پاهایشان را محکم زمین نزنند تا زینت‌های مخفی‌شان نمایان شود و دانسته شود. و این تفسیر از حجت الاسلام قاسمیان :«بالاخره آدم باید حواسش باشد که یواش یواش در دل مردم گرد و خاک به پا نکند. یعنی پا آنقدر محکم نزنید زمین و در مقابل دیدگان همسران بقیه، خیلی جولان ندهید. یکی از آفاتی که در ارتباطات بین خانواده‌هایی که با هم قابل مقایسه هستند، وجود دارد، این است که زینت‌های مخفی زندگی خود را خیلی نمایش دهند.

اما گاهی زینت آشکار است و بقیه باید چشم‌هاشان را ببندند: فَلْیَسْتَعْفِفْ. به هرجهت آدم‌ها که همه یکسان نیستند؛ همین همسری را که انتخاب کردی با او راضی باش. ولی گاهی هست که ما خودمان می‌دانیم که داریم گرد و خاک می‌کنیم در دل بقیه و دل بقیه را داریم می‌لرزانیم.»

خطر دیگری که در رابطه با آشکاری این زینت‌ها احساس می‌کنم، چاپ زندگی‌نامه‌های شهدا به روایت همسرانشان است که بی مهابا پرده از زینت‌های مخفی زندگی‌شان با شهید برمی‌دارند، بدون توجه به اینکه این کتاب‌ها قرار است در دسترس دختران جوان و نوجوانی قرار گیرد و زندگی آن‌ها را تحت الشعاع قرار دهد و یا حتی تهدیدی برای زندگی آینده همسر شهید محسوب شود اگر قصد ازدواج مجدد داشته باشد.

خانه های قدیم اندرونی داشت و بیرونی ولی الان…..

زنان همانگونه که در معراجی شدن مردان نقش بسزایی دارند, توان و قدرت بالایی در فرستادن آنها به چاه ویل دارند.همان قدر که در تاریخ اسلام نقش مثبت ایفا کرده اند ,خاطرات فراوانی نیز از تاثیر منفی آنها در جریان سیاسی و اجتماعی در حافظه تاریخ به ثبت رسیده است.
.
در قرآن و تاریخ انبیاء موارد متعددی از این زنان سخن به میان آمده, به عنوان مثال در قرآن به همسر لوط و نوح به عنوان دو زن خائن که به ساحت مقدس رهبر جامعه اسلامی خدشه وارد ساخته و با دشمنان انبیاء همراهی نمودند، اشاره می شود.
در آیه ای دیگر از دو تن از زنان پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله که در فعالیت بر علیه پیامبر مشارکت داشتند یاد می شود.

در سوره تبت خداوند, ام جمیل,همسر ابولهب را “حمالة الحطب” می خواند که هیزم بیار معرکه عناد و دشمنی با پیامبر صلی الله علیه و آله بود.
تاریخ انبیا نشان می دهد زنی در قتل یحیی بن زکریا, پادشاه را با سیاست و تدبیر، بر کشتن آن پیامبر عظیم الشان تحریک می نماید و در نهایت بر سر طشتی از طلا که سر مبارک آن حضرت در آن قرار گرفته می نشیند.
.
جنگ احد، تنها جنگی است که مسلمانان طعم تلخ شکست را در آن می چشند و با شهدای فراوان به مدینه باز می گردند.در این جنگ زنان در لشکر دشمن نقش فعالی داشتند.

زنان در این جنگ به رهبری هند همسر ابوسفیان، به دف زدن و تصنیف خواندن در پشت سر مردان سپاه می پرداختند و بدینوسیله آنان را بر جنگ دلیر می ساختند و کشتگان بدر را به آنان یادآوری می کردند.

حساس تر از آن, اینکه عمره دختر علقمه دوازدهمین و آخرین پرچمدار قریش در جنگ احد است که پس از افتادن پرچم و پراکنده شدن مشرکان قریش آن را بلند کرده سبب انسجام لشکر می گردد, با کشته شدن یازده نفر از پرچمداران قریش، زمان شکست آنان فرا رسیده بود و مردان جنگی و زنان همگی پا به گریز نهاده بودند و اگر دختر علقمه پرچم را به دست نگرفته بود و دوباره لشکر قریش را سروسامان نداده بود، پیروزی مسلمانان قطعی به نظر می رسید.

زنان لشکر قریش که کینه نسبت به پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله و حکومت اسلامی، تمام وجودشان را آکنده ساخته بود در صحنه جنگ، پیکر مطهر شهدای اسلام را مثله کرده و گوش و بینی آنانرا بریدند.

هند، از گوش و بینی شهدا,خلخال ها و گردن بندهایی به خود آویخت و آنچه زینت داشت همه را به وحشی غلام جبیر بن مطعم، قاتل حمزه داد. جگر حمزه را در آورد و جوید.اما نتوانست فرو ببرد و بیرونش انداخت.
و همین حرکات در تقویت روحیه مردان جنگی قریش برای نابودی مسلمین تأثیر به سزایی داشت.
تاریخ همان است اگر نیک بنگریم.

.
الْفِتْنَةُ أَكْبَرُ مِنَ الْقَتْل‏

طلبه همدانی به قتل رسید و قاتلش در درگیری کشته شد; اما نباید تصور کرد این تمام ماجرا بود و با جرمی پرونده ای باز و با قصاص مجرم بسته شد.
این اتفاقات عقبه ای دارند.
این بحران های اجتماعی و خشم و نفرت ها معلول علتهایی هستند که شاید کمتر کسی به آن توجه میکند.
ندیدن دست های فتنه گران خناس در پس پرده این حوادث تلخ سهل اندیشی است. نفرت پراکنی ها و بازی دادن افکار عمومی و نشر اکاذیب توسط خواص خائن و سلبریتی های بیسواد از جمله علل به وجود آورنده معلولهایی این چنین خونینند.
فتنه هایی که به گواه خداوند بزرگتر از قتل اند"الْفِتْنَةُ أَكْبَرُ مِنَ الْقَتْل‏".
بزرگتر بودن فتنه نسبت به قتل دقیقا به دلیل زمینه ساز بودن آن برای چنین جنایت هایی است. فتنه هایی که دمینو وار قتل ها را رقم می زنند و موجب می شوند مظلوم به جای ظالم قربانی شود و حق با باطل مشتبه.
عقاید متزلزل و خلایق مضطرب گردند.
محیط را نامساعد کند و مردم را به كفر، تشویق و از ایمان باز دارد.
به قدری حقد و کینه نسبت به دین و انقلاب در وجود این افراد تلنبار شده که مصداق “نفّاسات فی العُقَد” شده اند , با تبلیغات سوء، جوسازی ها، سخن چینی ها و شایعه پراکنی ها، در توییت هایشان می دمند تا محکمات را سست کنند و تردید ها را دوچندان
تا کی باید شاهد بازی این افراد با امنیت روانی و اجتماعی و ملی کشور باشیم؟
تا علت هایی اینچنین وجود دارد و ما در پس حذف معلول هاییم , حالمان بهتر نمیشود.
خونها را دیدن اما توئیت هایی که از آنها خون میچکد را ندیدن بزرگترین بی عدالتی است.
حدیث نوشت:
كسي خدمت معصوم علیه السلام آمد گفت: من اسلحه فروش هستم. فرمود: اگر اسلحه‌فروش هستيد، «لَا تَبِعْهُ فِي فِتْنَةٍ» زماني كه فتنه است، اسلحه نفروش. .