اندر خم یک کوچه

اهانت به ساحت قرآن کریم توسط مشتی حیوان انسان‌نما که مولود تمدن نامبارک و شیطانی غربند دل هر انسان آزاده‌ای را به درد می‌آورد. این اهانت با حمایت دولتی رقم خورده که بیش از نیمی از جمعیت کشورش حرام‌زاده هستند. اولین کشور فمنیستی دنیا که دارنده‌ی بیشترین آمار تجاوز به زنان است. کشوری که در آن خانواده که مقدس‌ترین نهاد اجتماعی و اولین هسته‌ی توحیدی روی زمین است، نابود شده و بیش از هفتاد درصد افرادش از تنهایی رنج می‌برند. کشوری که دارای کمترین نرخ ازدواج و بالاترین نرخ طلاق در میان کشورهای غربی است و همزیستی بدون ازدواج، جایگزین ازدواج شرعی شده است. به گفته‌ی گاردنر، سوئد یکی از ملحدترین دموکراسی‌های جهان را داراست که فعالانه جلوی گسترش هرگونه ارزش متعالی را می‌گیرد.

آنچه گذشت تنها بخشی از کفر و الحاد خوابیده زیر پوست کشور سوئد است. جای تعجب ندارد افراد تربیت یافته ذیل فرهنگی چنین منحط، با رفتاری بربرگونه و به دور از تمدن با کلام خداوند اینگونه رفتار کنند. همیشه سیاهی در بالاترین مرتبه بوده که به صورت نور در بالاترین مرتبه خاک پاشیده است. همان‌گونه که شیاطین مجسم با قرآن ناطق در کربلا رفتار کردند و از هیچ دنائتی فروگذار نکردند. جماعتی که برخی‌شان چون ابن مرجانه اولاد زنا بودند.

اگرچه دیدن صحنه‌ی اهانت به ساحت کلام خدا قلبم را به درد آورده و بغض دارد خفه‌ام می‌کند، اما می‌دانم اینها ته مانده‌ی زور ابلیسانی است که با بسط تفکرات منحط و فرعونی‌شان به دنبال قطع نسل اولاد آدمند و تعویق ظهور باقی‌مانده‌ی خدا بر زمین را می‌طلبند. شیاطینی که اینروزها از موج اسلام‌گرایی به وجود آمده در دل تمدن منفورشان احساس خطر کرده‌اند.

مدتی است که زندگی تازه مسلمانان را پیگیری و مطالعه می‌کنم، به یک بند تسبیح مشترک در زندگی غالبشان رسیده‌ام که تحول و تولدشان را رقم زده و آن نخ تسبیح پیوند خوردنشان با قرآن بوده است. حالا فهمیدید چرا شیاطین غضب کرده‌ و بر جسم قرآن لگد می‌زنند؟ عزم کرده‌اند که با دهان‌هاشان نور خدا را خاموش کنند ولی کور خوانده‌اند. چراغی را که ایزد برفروزد هر آنکس پف کند ریشه‌اش بسوزد. ان‌شاءالله

مهسا را بهانه کردند تا…..

در ماجرای #مهسا_امینی اکثرا در زمینی بازی کردیم که از قبل توسط دشمن تدارک دیده شده بود. دشمن با مرگ مهسا امینی و بولد کردن مسئله‌ی #گشت_ارشاد که به جرأت می‌توان گفت نه تنها مسئله‌ی کلان کشور نیست که حتی اجرای آن در تهران حالتی فراگیر ندارد، مدیریت اذهان ما را در دست گرفت و با حجم تولیدات رسانه‌ای و طوفان مجازی که بر پا کرد اکثر ما را دچار خطای شناختی کرد. به گونه‌ای که همه‌ی ما مشغول همان موضوعی شدیم که خواست و صید دشمن بود. شاهد بر این مدعا 50 میلیون جستجوی نام مهسا امینی در موتور جستجوگر گوگل که بی‌سابقه است. ما باور کردیم که نظام ظالم است خصوصا در حق زن و خیلی زود فراموش کردیم بیانات اخیر رهبرمان را که: «زن باشرف و با استعداد ایرانی یکی از بزرگترین ضربه‌ها را به تمدن غرب زده است».
.
ما از یاد بردیم که در مسئله‌ی زن از غرب طلبکاریم و نه بدهکار. ما بی انصاف شدیم در حق نیروی انتظامی و امنیتی کشورمان که چه در اخلاق و چه در ایثار قابل مقایسه با نیروهای امنیتی و نظامی غرب نیست که فقط با زبان باتوم و سلاح گرم با زنان بی‌پناه تعامل می‌کند و هم داستان با مزدورانشان به پایه‌های اقتدارمان تاختیم. ما مرعوب فضای رسانه‌ای غرب‌ساخته‌ای شدیم که با بولد کردن یک نقطه ضعف موفق شد تا تمام نقاط قوت و تلاش‌های مسئولانه‌ی کارگزاران را نبینیم و چشم بر مسیری فروبندیم که به سمت امید در حال ریل‌گذاری است. ما فراموش کردیم 40 شهید نیروی انتظامی طی ۶ ماه گذشته را و ناخواسته نیرویی را مورد هجمه‌ قرار دادیم که از ارکان اقتدار و امنیت کشورمان است. ما با نگاه صفر و صدی خطا و خدمت را یک کاسه کردیم و بین مسئول خادم با خائن خط‌کشی نکردیم.
.
نخبگان ما با بولد کردن خطاهای داخلی، یا سهمی برای دشمن قائل نشدند و یا سهمش را کمرنگ کردند و غافل شدند از هیاهوهایی که از نظر دامنه‌ی اثرگذاری نه تنها کم از فتنه‌ی آبان 98 نداشت که با آن برابری می‌کرد و از آمریکایی‌ها تا جریان‌های معاند از منافقین، تجزیه‌طلب‌ها، سلطنت‌طلب‌ها و سرویس‌های عربی و عبری را به خط کرد تا یک بار دیگر آشوب را مهمان خیابان‌های پایتخت و شهرهای کردنشین کند. غم مهسا سنگین بود اما غبار برخاسته از فتنه‌ی مزدوران اجازه نداد به اندازه بگرییم و دل خوش باشیم به مسیر درستی که دولت سیزدهم در حال طی کردن است. مسیری که در حال بازسازی تنگه‌های احد جمهوری اسلامی است و تلاش می‌کند تا زمینه‌ها و بسترهای براندازی که چشم امید دشمنان به آن است را بی‌اثر کند.

و کفتارهایی که هم قاتلان امید مردمند و هم وحشیان کف خیابان این امید و اقتدار را برنمی‌تابند، اقتداری که فراتر از مرزها با گام‌های تمدنی اربعینی‌ها در حال حرکت به سمت تشکیل دولت کریمه است. ان‌شاءالله

مایی که با خدا اختلاف فتوا داریم

اکثر ما هنگامی که نمازمان را می‌خوانیم، حج‌مان را به جا می‌آوریم، روزه‌مان را افطار می‌کنیم، تصورمان این است که امر خداوند را تمام کرده‌ایم و پرونده‌ی عمل‌مان را بسته و تکلیف تمام است. مایی که بعد از اینکه سجاده را بسته‌ایم، امر را تمام شده دیده‌ایم و بعد از نماز و حج و روزه‌مان دروغ گفته‌ایم، تهمت زده‌ایم، حرام خدا را حلال و حلالش را حرام کرده‌ایم، مشت به سینه‌ی نظام کوبیده‌ایم و گاهی لگد کشش کرده‌ایم. مایی که با خدا اختلاف فتوا داریم.

خداوند می‌گوید: «کلا لما یقض ما امره»، زهی خیال باطل، هرگز امر قضا نشده و تکلیف تمام نیست.
«فَإِذَا قَضَيْتُمْ مَنَاسِكَكُمْ فَاذْكُرُوا اللَّهَ…»
«فَإِذَا قَضَيْتُمُ الصَّلَاةَ فَاذْكُرُوا اللَّهَ..»
«فَإِذَا قُضِيَتِ الصَّلَاةُ…..و اذْكُرُوا اللَّهَ…»
یعنی وقتی تکالیف‌تان را، مناسک ظاهریتان را به پایان بردید، تازه اول کار است و اول ذکر.

بعدترش فرموده: «وَ قَضَىٰ رَبُّكَ أَلَّا تَعْبُدُوا إِلَّا إِيَّاهُ..»
و پروردگارت فرمان داده: جز او را نپرستيد!

تمام آن «قَضیتم‌ها» صغرای همین کبرای آخری است، یعنی عبودیت، که از قضا تاریخ انقضا ندارد و انسان تا جان در بدن دارد حکایتش، حکایت « کلا لما یقض امره» است یعنی «چنين نيست كه او مي پندارد؛ او هنوز آنچه را (خدا) فرمان داده، اطاعت نكرده است!»

اما در میان مؤمنان مردانی هستند که این امر را به پایان می‌برند و صادقانه بر سر عهدی که با خدا بستند، می‌مانند : «مِنَ الْمُؤْمِنِينَ رِجَالٌ صَدَقُوا مَا عَاهَدُوا اللَّهَ عَلَيْهِۖ فَمِنْهُمْ مَنْ قَضَىٰ نَحْبَه..»
همان‌هایی که با مرگشان هم به دنبال انجام عبودیت‌اند.
همان‌هایی که تمام عمر مشغول انجام امر خدایند.
همان‌هایی که لحظه‌ی رفتنشان همان وقت قضا شدن امرشان است.همان‌هایی که قسم‌شان را با قسمت شدن پیکرشان ادا می‌کنند.

کتاب کرامات امام خمینی را می‌خواندم که رسیدم به مطلبی که از قول حجت الاسلام سید محمد کوثری نقل شده بود:
یک روز من منزل آقای فاضل لنکرانی بودم و یکی از فضلای مشهد هم آنجا بودند. ایشان به نقل از یکی از دوستانشان تعریف کردند که: در نجف اشرف در خدمت امام بودیم و صحبت از ایران به میان آمد، من گفتم این چه فرمایش‌هایی است که در مورد بیرون کردن شاه از ایران می‌فرمایید؟ یک مستأجر را نمی‌شود از خانه بیرون کرد، آن وقت شما می‌خواهید شاه مملکت را بیرون کنید؟
امام سکوت کردند. من فکر کردم شاید عرض مرا نشنیده‌اند؛ سخنم را تکرار کردم. امام برآشفتند و فرمودند:
فلانی چه می گویی؟ مگر حضرت بقیه الله امام زمان صلوات الله علیه، به من(نستجیر بالله) خلاف می فرمایند، شاه باید برود.
و همان شد و شاه از مملکت بیرون رفت. می بینیم که ایشان چنین پیوندی با حضرت بقیه الله داشتند و اگر این طور نبود، این وضع پیش نمی‌آمد.

اماما
اینجا تو نیستی که می‌گویی حکومت نظامی لغو شده است؛ همان بقیه الله ارواحنا فداه است.
همان بقیه اللهی که علامه حسن زاده می‌گوید این انقلاب بین الطلوعین ظهورشان است و یقینا بی حساب و کتاب نمی گوید.
آری، ما معتقدیم همانطور که غیبت صغری داشت و کبری؛ ظهور نیز صغری دارد و کبری.
ما اکنون در ظهور صغراییم، ظهوری که برای به بار نشستنش خونها ریخته و زنها بیوه و فرزندها یتیم شده‌اند.
ام البنین ها بی پسر شده اند.
پهلوها شکسته و سرها به نیزه رفته است.
فرق ها در محراب‌ها شکسته و جگرها از زهر کین پاره پاره شده است.
دست ها قلم شده و بر خاک افتاده است.
ذبحی عظیم در چهل سالگیش به مقتل رفته است.
زخم برداشته، شکسته اما فرو نریخته است.
رنج دوران دیده، برگ هایش شته زده اما ریشه محکم کرده است.
این انقلاب با خونها و قدم ها به اینجا رسیده است.
قدم هایی که مصداق “مَوطئاً یَغیظُ الکفار"ند.
امروز ما می آییم قربه الی الله و می‌گوییم :"موتوا بغیضکم”

در نماز جمعه تاریخ ساز حضرت آقا با اشاره به آیات شریف ۵ و ۷ سوره مبارکه ابراهیم و بزرگداشت شهادت سردار عزیزمون حاج قاسم و تشییع باشکوه ایشون توسط مردم و همچنین واقعه موشک باران پایگاه نظامی آمریکایی عین الاسد توسط سپاه، به این دو واقعه بزرگ لقب ایام الله دادند.

در آیه 5 آمده :"وَ لَقَدْ أَرْسَلْنَا مُوسَىٰ بِآيَاتِنَا أَنْ أَخْرِجْ قَوْمَكَ مِنَ الظُّلُمَاتِ إِلَى النُّورِ وَ ذَكِّرْهُمْ بِأَيَّامِ اللَّهِۚ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَاتٍ لِكُلِّ صَبَّارٍ شَكُورٍ
ما موسي را با آيات خود فرستاديم؛ (و دستور داديم:) قومت را از ظلمات به نور بيرون آر! و«#ايّام_اللّه» را به آنان ياد آور! در اين، نشانه هايي است براي هر صبر كننده شكرگزار!

چند نکته از این آیه و این اشاره قابل برداشت است خصوصا برای کسانی که قصد خدمت به انقلاب و تبعیت از فرمایش های حضرت آقا را دارند:
اول با توجه به “ﺍﺧﺮﺝ ﻗﻮﻣﻚ” باید ﻣﺮﺩم ﺭﺍ ﺍﺯ ﺗﺎﺭﻳﻜﻲ ﻫﺎ ﺧﺎﺭﺝ ﻭ ﺑﻪ ﻧﻮﺭ ﻫﺪﺍﻳﺖ کنیم.

دوم رهبر عزیزمون لقب ایام الله به این دو روز دادند و ایام الله یعنی ﺭﻭﺯ تجلی ﻗﺪﺭﺕ ﺧﺪﺍ و روز ظهور ﻗﺪﺭﺕ ﺍﻭ ﺩﺭ ﻗﻬﺮ ﺑﺮ ﻛﻔّﺎﺭ ﻭ ﺗﺠﻠّﻲ ﻟﻄﻒ ﺍﻭ ﺑﺮ ﻣﺆﻣﻨﺎﻥ، که حساب دیگری دارد.

سوم ، حالا که حساب ایام الله با روزهای دیگه متفاوت است پس وظیفه ما و حساسیت خداوند هم نسبت به آن تفاوت دارد و خداوند خودش وظیفه را مشخص کرده(و ذکرهم بایام الله) وظیفه همه ما معرفی و بیان اهمیت این ایام الله است تا هرگز به دست فراموشی سپرده نشود. به عبارت دقیق تر ﺭﺍﻩ ﻧﺠﺎﺕ ﻣﺮﺩم ﺍﺯ ﻇﻠﻤﺎﺕ، ﻳﺎﺩ ﻗﻬﺮ ﻭﻗﺪﺭﺕ ﺧﺪﺍ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺳﺘﻤﮕﺮﺍﻥ ﻭ ﺗﻮﺟّﻪ ﺑﻪ ﺍﻟﻄﺎﻑ ﺍﻭﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﮔﺬﺷﺘﮕﺎﻥ است.

چهارم و قسمت مهم ماجرا آن‌جایی است که از آیه ۷ فهمیده می‌شود؛ آیه ای که هشدار خداوند بلنداست و می‌فرماید:
إِذْ تَأَذَّنَ رَبُّكُمْ لَئِنْ شَكَرْتُمْ لَأَزِيدَنَّكُمْۖ وَ لَئِنْ كَفَرْتُمْ إِنَّ عَذَابِي لَشَدِيدٌ
و (به خاطر بياوريد) هنگامي را كه پروردگارتان اعلام داشت: اگر شكرگزاري كنيد،(نعمت خود را) بر شما خواهم افزود؛ و اگر ناسپاسي كنيد، مجازاتم شديد است!

یعنی اگر شکر این نعمات الهی را به جا نیاوریم و ناسپاسی کنیم مشکلات فراوانی برای ما به وجود خواهد آمد.
و شکر شامل سه نوع زبانی، قلبی و عملی است.
که شکر زبانی ما معرفی همین ایام الله به مردم و شناساندن آن ، بیان اهمیت آن و قدر شناسی آن است. شکر عملی اقتدا به مکتبی است که چراغ ادامه راهش با خون شهید سلیمانی پر فروغ تر شده و صبر و استقامت بر این مکتب را می‌طلبد.

خلاصه کلام اینکه حواسمان باشد وارد بازی رسانه‌های معاویه صفتان داخلی و خارجی نشویم و تمام هم و غممان اعتلای این ایام الله باشد.