.
معمولا در ثبت جهانی شدن شهرها بیش از آنکه به ظواهر و قدمت و در مخلص کلام به جسم و مادیات توجه میشود به روح و معنویاتی که این خشت و گلها را ماندگار کرده است اهمیتی داده نمیشود.این روح و باطن است که سبب مانایی میشود . مدتی است که یزد ثبت جهانی شده و قطعا زین پس اقبال جهانی برای تماشای دومین شهر خشت و گل جهان بیشتر خواهد شد.در باب اینکه این جهانی شدن فرصت است یا تهدید زمانی ان شالله خواهم نوشت,اما حرفم امشب چیزی دیگریست.
.
یزد شهر تاریخیم بیش از آنکه خشت وگلش به چشم آید حسینیه ایران بودنش دلم را به وجد می آورد و مایه فخر و مباهاتم میشود.در هرگوشه و کنار این شهر که نیک بنگری رد پای حسین بن علی علیه السلام را خواهی دید.یکی از جاپاهای جگر گوشه زهرای مرضیه سلام الله علیها در قبرستان جوی هرهر یزد بالغ بر یک قرن و اندیست که خودنمایی میکند و شرافت این مزار نه به بهارها و زمستانهایی است که از سر گذرانده که به نگاه حسین ع است.
.
در این آرامگاه سالها و به عبارتی نزدیک به یک قرن و نیم است زنی آرمیده که ارادتش به ارباب بی کفن ,سبب شد تا عذاب از تمامی مردگان این قبرستان برداشته شود.زنی که هیچ وقت پای ظاهرش به قبر حسین ع نرسید که هر روز با پای دل و بر بام خانه تداوم داشت به قرائت زیارت عاشورا .
.
ارباب که من باب کریمیش همواره نظر لطفش شامل غافلان و دورافتادگان درگاهش میگردد مگر میشود سلام خالصانه بانویی عفیفه را بی پاسخ گذارد ,این میشود که در اولین شب دفنش سه مرتبه به زیارتش می آید و در دفعه سوم امر به برداشتن عذاب از اهالی قبرستان میکند.
.
اکنون سالهاست که دیگر کسی در این مزار دفن نمیشود,عجیب جاییست.
.
تصاویر را ورق بزنید.
.
#یزد#حسینیه#ایران#امام_حسین_علیه_السلام
آخرین نظرات