اندر خم یک کوچه

در وصف این ایام بهترین تعبیر از امام صادق (ع) نقل شده که به معلى بن خنيس فرمود: «إن يوم النيروز هو اليوم الذي أخذ فيه النبي ( صلى الله عليه وآله ) لأمير المؤمنين ( عليه السلام ) العهود بغدير خم فأقروا له بالولاية ، فطوبى لمن ثبت عليها ، والويل لمن نكثها» روز نوروز همان روزى است كه پيامبر اكرم صلّى اللّه عليه وآله در غدير خم، از مردم نسبت به امير مؤمنان (ع) عهد و پيمان گرفت. و در اين روز با ولايت على (ع) تجديد پيمان نماييد، خوشا به حال كسى كه در ولايت على (ع) ثابت قدم بماند و واى به حال كسى كه پيمان شكنى كند. و حضرت در ادامه فرمود: «وما من يوم نيروز إلا ونحن نتوقع فيه الفرج ، لأنه من أيامنا حفظه الفرس وضيعتموه»

ما در روز نوروز انتظار فرج داريم، زيرا آن روز از روزهاى ويژه ما اهل بيت است كه شما آن را ضايع كرديد ولى فارسها آن را حفظ كردند.

و امسال چقدر این نوروز ویژه تر شده که شروعش با نام هادی اهل بیت علیهم السلام بود و ان شاالله پایانش با مهدی فاطمه عج ان شاالله امسال سال هدایت برای همه مردم باشه و اتفاقای خوب در زندگی فردی و اجتماعی و سیاسی همه مسلمانان رقم بخوره.

 ان شاالله سالی پر از همراهی با ولایت و اطاعت از امر ولی ,همو که نائب آن یوسف گمگشته است و یک تنه در برابر همه فتنه ها و طوفانهایی ایستاده که قصد تاخیر یوم الوقت المعلوم را دارند. به امید بازگشت یوسف به کنعان.

#اللهم_عجل_لوليك_الفرج #سال_نو_مبارک

. حکایت تلخ!!! ریزش خواص با محکومیت نهائی #بقائی و سپس دستگیری #مشایی، رفتارها و گفتارهای احمدی نژاد بیش از پیش غیرعقلانی، ساختارشکنانه شده است. در این باره نکاتی وجود دارد. ۱. اصلی ترین ملاک خدمت و خیانت رفتار سیاستمداران، نسبت آنها با دشمن است. چرا ضدانقلاب معاند!! اکنون تبلیغ می کند که به همان دلیلی که ۸۸ بر ضد احمدی نژاد بودیم الان باید در کنار او باشیم!! توجه کنیم که علی رغم ادبیات متفاوت، نقطه مشترک بهاری ها ؛ فتنه گران، ضدانقلاب، خواص پشیمان و خسته و … حمله همه جانبه به #نظام و رهبری و دقیقاً در یک مقطع زمانی است. چرا که در تحلیل آنها، کار نظام تمام است. ۲. لحن و محتوای نامه های #احمدی_نژاد به رهبری عزیز، کاملا شبیه به نامه های مرحوم منتظری به #حضرت_امام(ره ) است!!! گویی حکایت تلخ ریزش خواص!!! دوباره تکرار شده است. خیانت بزرگان اسلام و انقلاب به شجره مقدس انقلاب اسلامی، پدیده ای است که بارها در تاریخ تکرار شده است. مجموعه ای از عواملی چون ضعف تحلیل، بی تقوایی سیاسی، حب و بغض های شخصی و رفاقتی!!! و البته برنامه ریزی دشمن و… سبب ساز ریزش خواص می شود. . ۳. نامه احمدی نژاد به گونه ای است که گویی منشاء تمام خدمات او بوده و ریشه تمام نارسایی ها و کاستی های نظام؛ رهبری معظم و دیگران هستند. این شیوه سوخته، دیگر کارآیی خود را از دست داده است و به جز موج های کوتاهِ دشمنِ شادکن، اثر عملی دیگری ندارد. (مهم) احمدی نژاد بجای #مرزبندی با دشمن، به مرزبندی با نظام روی آورده است.  ۴. این حوادث تلخ!!! به رغم #اثرات_زیانبار!!، باعث افزایش بصیرت مردم و #ارتقای_ورزیدگی تحلیلی امت می شود. در هر دو مورد #منتظری - احمدی نژاد،  امام و رهبری با صبر و مدارای کریمانه و اخلاق مدارانه عمل نمودند اما طرف مقابل اصرار!!! بر جدایی از ولایت داشته و دارد. . ۵. نکته مهم اینکه توجه کنیم احمدی نژاد کاملا و عملا در نقش #ضربه_گیر_روحانی در دوران به اوج رسیدن #افتضاح_برجام نقش آفرینی می کند. . #بصیرت #فتنه #انقلاب #ریزش

دل را رها کرده و به خانه تکانی بند کرده ایم ,خاک و گل دنیا پیش چشممان بیشتر از دل که محرم سر الله است جلوه گری میکند. تار عنکبوتها را از کنج سقف خانه رُفته ایم ,اما در لانه عنکبوت مسکن گزیده ایم چرا که من دون الله اولياء برگزیده ایم ,غافل از اینکه “انَّ اوهن البيوت لبيت العنكبوت “ چرا که اگر دون خدا دوستانی برنگزیده بودیم , ارتفاع افکارمان تا حد شاسی پورشه و اسپورتیج و ظرفیتمان در حد گیگا بایت تقلیل نمی یافت. اگر او دوستمان بود ,سیاستمان دینی بود و نه دینمان سیاسی و دیگر شرف ,شکم نبود و ثروت بهتر از علم. اگر او دوستمان بود ایمان دخترانمان سنگین تر از کابینشان بود و غیرت پسرانمان پر و پیمان تر ازحساب بانکیشان. اگر او دوستمان بود سیب نیم خورده استیو جابز اسباب هبوطمان نمیشد و تک چشم نقش بسته بر دلار یانکی ها ,دریچه نگاهمان به دنیا. اگر او دوستمان بود, مشتاق جهان خدایی بودیم نه جهانی سازی کدخدایی و امیدمان به او بود نه به غرب و بورس لندن و بانک جهانی. خانه دل را بر تار عنکبوت بنا کرده ایم و تارش را از خانه گل می زداییم. چه نا خلف بندگانیم ما.

. در آستانه در چه را جستجو میکردی ,مرد ؟! آمده بودی کودکت را که بیقرار از صدای بمباران پیاپی بود ,آرام کنی و یا به دنبال جان پناهی بودی تا لختی به دور از آژیرها و سوتهای گوش خراش ,خودت و کودکت آرام گیرید. اما دریغ و صد افسوس نمی دانستی که دژخیم بی رحم مرگی باطعم خردل و چاشنی تاول‌زای گاز اعصاب تابون و سارین و بوی مرگ‌آور سیانوژن برایت مهیا کرده است تا تو را ای غیور مرد کرد به نماد فاجعه حلبچه بدل کند. . آری! سی سال پیش در چنین روزی بود که تو ,عمر خاور!و هزاران تن از مردمان کرد شهرت قربانی سیاست‌های رژیمی شدید که سر در آخور غرب ,هلوکاستی را رقم زد که با وجود سکوت رسانه ای غرب, انتشار تصاویر مردمی که چنان برگ درختان پاییزی یکی پس از دیگری بر زمین افتاده و چونان پشته های هیزم بر روی هم تلنبار شده بودند,جهان را مات اینهمه سفاکی نمود. . حلبچه انتقام سفاکان گرگ صفتی بود که پیروزی رزمندگان ایرانی در عملیات والفجر 10 و آزادسازی بسیاری از مناطق کردنشین از جمله شهر حلبچه را تاب نیاوردند و آنگاه که ورود نیروهای ایرانی به شهر حلبچه و استقبال بینظیر مردم شهر و روستاها را ناباورانه نظاره گر بودند ,دنائت و سبعیتشان را خوشه خوشه بر سرنوشت آن کردان غیور باریدند. . #حلبچه! می دانم که خوب به یاد داری که پیش از حملات شیمیایی،به‌مدت دو روز بمباران شدی که کمتر جان پناهی باقی بماند تا از رهگذر آن مقاومت در مقابل گازهای سمی به حداقل برسد. . می دانم که میدانی! هنوز که هنوز است با بیش از سه هزار کشته و هفت هزار زخمی و صدها بیماری و نقص جسم به عنوان نماد نسل کشی مردم کرد عراق در تاریخ باقی مانده ای, شهری که خاطرش زخمی از بزرگترین حملهٔ مستقیم شیمیایی شده است. . و حلبچه می دانم که هنوز فراموش نکرده ای, صدای پنجاه میراژ بمب‌افکن و هواپیمای سوپراتاندارد فرانسوی  که بمبهای  شیمیایی 500 کیلویی را بر سر مردم بی‌پناهت فرو ریختند. حلبچه می دانم که سینه ات هنوز از این فاجعه داغدار است. . بیست و پنج اسفندماه سالروز #بمباران_شیمیایی حلبچه از خاطرمان نمیرود. . #رژیم_بعث #غرب #استکبار #جنگ .

دو هفته ای بود که با یک پیام  دایرکتی از وجودش و مظلومیتش باخبر شده بودم و مترصد فرصتی بودم تا بر سر مزارش حاضر شوم.پیامی که مضمونش شرح غربت و مظلومیت شهیدی از تبار فاطمیون بود.امروز که به بهانه پنجشنبه آخر سال توفیق حضور کنار قبور مطهر شهدا نصیبم شد, همین که پله ها را بالا رفتم بی درنگ از حاضرین سراغ مزار سید مرتضی را گرفتم , جوان با دست جهتی را نشانم داد که پنج قبر کنار هم ردیف شده بود ,بی درنگ به سمتشان رفتم و چشمانم از دور در پی اسمی بود که دو هفته بود شنیده بودم,چشمم که به اسم سید مرتضی افتاد ,دلم آرام گرفت ,قدمهایم را تندتر کردم تا زودتر برسم.نشستم نگاهم که به عکسش افتاد دلم لرزید ,جوانی دهه هفتادی که تنها بیست بهار از انقلاب را دید و جانش را فدایش کرد.به یاد مردانگی ای افتادم که در حق رفیقش تمام کرده و نامردی که در حقشان شده بود و بی اختیار اشک روی گونه هایم دوید. دوران اصلاحات بود و اقای خاتمی رئیس جمهور .ماه مهر و سرمستی از اینکه قرار است ,پشت نیمکت سال دوم دبستان مشق عشق کنند. مادر امید رفت برای کار ثبت نام اما ظهر نشده با رنگ پریده و عرق کرده برگشت,نشست و اشک روی گونه هایش لغزید.او هاج و واج مادرش را نگاه میکرد و با حیرت پرسید:"چیزی شده من کار بدی کردم؟!” مادر گفت:"نه پسرکم,فقط شاید امسال نتونی به مدرسه بری” امید که ناامید شده بود ,انگار دنیا روی سرش اوار شد. اما ماجرا چه بود؟ فهمید که وزیر وقت دستور داده مهاجران را در مدارس ثبت نام نکنند. دوماه گذشت و ماه آذر رسید که یکی از خانم های فامیل به خانه شان آمد.اسمش سیاه موی بود و زحمت کش.مژده آورده بود که مدرسه ای پیدا کرده اما در یک روستای دور افتاده و مدیر مدرسه قبول کرده امید و مرتضی به صورت مستمع ازاد به آنجا بروند اما بدون مدرک. این برای آن دو که عاشق درس خواندن بودند غنیمت بود.از فردا درس و مشقشان شروع شد.فقط هر روز باید مسافتی طولانی راه بروند و برگردند. مرتضی چند روز از هفته را به مدرسه نمی رفت تا اینکه امید فهمید پدرش مریض شده و او باید کمک حالش باشد. اما هر روز ظهر مرتضی با اتوبوس تا مدرسه میرفت تا با هم برگردند خونه!… امید متعجب از اینکار مرتضی به او میگفت :” دیوونه چرا این همه راهو الکی میای” و جواب مرتضی این بود:"مگه چی شده,عوضش با هم میریم خونه” گذشت. بعدها امید فهمید اگر اتوبوس مسافر نداشته باشه روستای قبلی دور میزند و اصلا تا روستایی که آنها درس میخواندند نمی رفت. ولی بعدها مرتضی بی معرفت شد, تنهایی رفت و شد اولین مدافع حرم یزد و خاله سیاه موی بیتاب از فراق او. چه برازنده است نام فاطمیون برای این شهدا,اینکه در میان شهدا ,شهید مدافع حرم بشوی یک غربت و غریب تر اینکه ازتبار فاطمیون باشی,شهدایی غریب غریب غریب